Home Educational search engine Auxilium
(Es. pueris - amati sunt ...)
| Palabras encontradas |
| (Detalles abajo) |
| - Conjugación completa di conciliare conciliare = conciliare: Verbo attivo INFINITIVO Presente |
| Buena navegación con NihilScio!
|
||
|
NS NihilScio Home Educational search engine Auxilium |
||
|
Conjugación/declinación
(Es. pueris - amati sunt ...) |
||
| ||
|
| Conjugación de: concilio, concilias, conciliavi, conciliatum, conciliāre conjugación: 1 - transitivo - attiva (Ita) = conciliare, procurare, acquistare, accattivare , (eng) = call together, unite, reconcile, mediate, procure, win over, obtain, recommend, bring about, cause, (esp) = avenir, cautivarse, lang. Latino |
| INDICATIVO | |
| Presente | |
| ego concilio tu concilias ille conciliat nos conciliāmus vos conciliātis illi conciliant | |
| INDICATIVO | |
| Pretérito imperfecto | |
| ego conciliābam tu conciliābas ille conciliābat nos conciliabāmus vos conciliabatis illi conciliābant | |
| INDICATIVO | |
| Pretérito perfecto | |
| ego conciliavi tu conciliavisti, conciliasti... ille conciliavit nos conciliavĭmus vos conciliavistis, conciliastis... illi conciliavērunt, conciliarunt, conciliavere... | |
| INDICATIVO | |
| Pretérito perfecto | |
| ego conciliavi tu conciliavisti, conciliasti... ille conciliavit nos conciliavĭmus vos conciliavistis, conciliastis... illi conciliavērunt, conciliarunt, conciliavere... | |
| INDICATIVO | |
| Pretérito plusquamperfecto | |
| ego conciliavĕram, conciliaram... tu conciliavĕras, conciliaras... ille conciliavĕrat, conciliarat... nos conciliaverāmus, conciliaramus... vos conciliaverātis, conciliaratis... illi conciliaverant, conciliarant... | |
| INDICATIVO | |
| Pretérito anterior | |
| ego conciliavi tu conciliavisti, conciliasti... ille conciliavit nos conciliavĭmus vos conciliavistis, conciliastis... illi conciliavērunt, conciliarunt, conciliavere... | |
| INDICATIVO | |
| Plusquamperfecto | |
| ego conciliavĕram, conciliaram... tu conciliavĕras, conciliaras... ille conciliavĕrat, conciliarat... nos conciliaverāmus, conciliaramus... vos conciliaverātis, conciliaratis... illi conciliaverant, conciliarant... | |
| INDICATIVO | |
| Futuro imperfecto | |
| ego conciliābo tu conciliābis ille conciliābit nos conciliabĭmus vos conciliabĭtis illi conciliābunt | |
| INDICATIVO | |
| Futuro anterior | |
| ego conciliavĕro, conciliaro... tu conciliavĕris, conciliaris... ille conciliavĕrit, conciliarit... nos conciliaverĭmus, conciliarimus... vos conciliaverĭtis, conciliaritis... illi conciliavĕrint, conciliarint... | |
| SUBJUNTIVE | |
| Presente | |
| ego conciliem tu concilies ille conciliet nos conciliēmus vos conciliētis illi concilient | |
| SUBJUNTIVE | |
| Pretérito imperfecto | |
| ego conciliārem tu conciliāres ille conciliāret nos conciliarēmus vos conciliarētis illi conciliārent | |
| SUBJUNTIVE | |
| Pretérito perfecto | |
| ego conciliavĕrim, conciliarim... tu conciliavĕris, conciliaris... ille conciliavĕrit, conciliarit... nos conciliaverĭmus, conciliarimus... vos conciliaverĭtis, conciliaritis... illi conciliavĕrint, conciliarint... | |
| SUBJUNTIVE | |
| Plusquamperfecto | |
| ego conciliavissem, conciliassem... tu conciliavisses, conciliasses... ille conciliavisset, conciliasset... nos conciliavissēmus, conciliassemus... vos conciliavissētis, conciliassetis... illi conciliavissent, conciliassent... | |
| POTENTIAL | |
| Presente | |
| ego conciliārem tu conciliāres ille conciliāret nos conciliarēmus vos conciliarētis illi conciliārent | |
| POTENTIAL | |
| Pasado | |
| ego conciliavissem, conciliassem... tu conciliavisses, conciliasses... ille conciliavisset, conciliasset... nos conciliavissēmus, conciliassemus... vos conciliavissētis, conciliassetis... illi conciliavissent, conciliassent... | |
| IMPERATIVO | |
| Presente | |
| concilia conciliate Futuro conciliato conciliato conciliatote concilianto | |
| INFINITIVO | |
| Presente | |
| conciliāre | |
| INFINITIVO | |
| Pretérito perfecto | |
| conciliavisse, conciliasse... | |
| INFINITIVO | |
| Futuro | |
| conciliaturum esse, conciliaturam esse, conciliaturum esse, conciliaturos esse, conciliaturas esse, conciliatura esse... | ir a |
| GERUNDIO | |
| conciliandi, conciliando, conciliandum, conciliando... | de a para por |
| SUPINO | |
| conciliatum | |
| PARTICIPLE | significado |
| Presente | que |
| Masculino | |
| Singolare | Plurale |
| Nom.concilians Gen.conciliantis Dat.concilianti Acc.conciliantem Voc.concilians Abl.conciliante, concilianti... | conciliantes conciliantium conciliantibus conciliantes conciliantes conciliantibus |
| Feminina | |
| Nom.concilians Gen.conciliantis Dat.concilianti Acc.conciliantem Voc.concilians Abl.conciliante, concilianti... | conciliantes conciliantium conciliantibus conciliantes conciliantes conciliantibus |
| Neutro | |
| Nom.concilians Gen.conciliantis Dat.concilianti Acc.concilians Voc.concilians Abl.conciliante, concilianti... | conciliantia conciliantium conciliantibus conciliantia conciliantia conciliantibus |
| PARTICIPLE | significado |
| Futuro | que ha de |
| Masculino | |
| Singolare | Plurale |
| Nom.conciliaturus Gen.conciliaturi Dat.conciliaturo Acc.conciliaturum Voc.conciliature Abl.conciliaturo | conciliaturi conciliaturorum conciliaturis conciliaturos conciliaturi conciliaturis |
| Feminina | |
| Nom.conciliatura Gen.conciliaturae Dat.conciliaturae Acc.conciliaturam Voc.conciliatura Abl.conciliatura | conciliaturae conciliaturarum conciliaturis conciliaturas conciliaturae conciliaturis |
| Neutro | |
| Nom.conciliaturum Gen.conciliaturi Dat.conciliaturo Acc.conciliaturum Voc.conciliaturum Abl.conciliaturo | conciliatura conciliaturorum conciliaturis conciliatura conciliatura conciliaturis |
| - Conjugación completa di conciliari Forma pasiva |