Indice Coniugazioni dei verbi deponenti |
I verbi deponenti hanno generalmente
forma passiva e significato attivo.
Es.:
-Hortor
= io esorto;
-Arbitror = io penso;
-Cunctor = io temporeggio
Tuttavia essi hanno forme attive e significato attivo
nei seguenti casi:
-participio presente: hortans;
-participio futuro: hortaturus;
-supino: hortatum;
-gerundivo: hortandi, hortando, ...
e forme passive e significato passivo nel
- gerundivo: hortandus;
- supino passivo: hortatu.
Si dividono in quattro coniugazioni.
|
Prima coniugazione deponente:
hortari esortare |
Indicativo |
Presente |
hortor, -aris io esorto |
Imperfetto |
hortabar, -abaris io esortavo |
Futuro semplice |
hortabor, -aberis io esorterò |
|
Perfetto |
hortatus sum esortai |
Piuccheperfetto |
hortatus eram avevo esortato |
Futuro anteriore |
hortatus ero avrò esortato |
|
Congiuntivo |
Presente |
horter, -eris esorti |
Imperfetto |
hortarer, -areris esortassi |
Perfetto |
hortatus sim abbia esortato |
Piuccheperfetto |
hortatus essem avessi esortato |
|
Imperativo |
|
Presente |
Futuro |
hortare esorta |
hortator esorterai |
|
Infinito |
Presente |
hortari esortare |
Perfetto |
hortatumesse aver esortato
hortatam esse
hortatum esse
|
Futuro |
hortaturum esse essere per esortare
hortaturam esse
hortaturum esse
|
|
Participio |
Presente |
hortans, -antis esortante |
Passato |
hortatus,-a,-um avendo esortato |
Futuro |
hortaturus, -a, -um che è
per esortare |
|
Gerundivo o participio di necessità |
hortandus, -a, -um da
esortarsi |
|
Gerundio |
hortandi di esortare |
|
Supino |
hortatum a, per esortare |
hortatu a esortarsi |
|
II Coniugazione deponente:
vereri temere |
Indicativo |
Presente |
vereor, -eris io temo |
Imperfetto |
verebar, -aris io temevo |
Futuro semplice |
verebor, -eris io temerò |
|
|
|
Perfetto |
veritus sum temetti |
Piuccheperfetto |
veritus eram avevo temuto |
Futuro anteriore |
veritus ero avrò temuto |
|
Congiuntivo |
Presente |
verear, -earis tema |
Imperfetto |
vererer, -ereris temessi |
Perfetto |
veritus sim abbia temuto |
Piuccheperfetto |
veritus essem avessi temuto |
|
Imperativo |
Presente |
verere temi |
Futuro |
veretor temerai |
|
Infinito |
Presente |
vereri temere |
Perfetto |
veritum esse aver temuto
veritam esse
veritum esse
|
Futuro |
veriturum esse essere per temere
verituram esse
veriturum esse
|
|
Participio |
Presente |
verens, -entis temente |
Passato |
veritus,-a,-um avendo temuto |
Futuro |
veriturus che è per temere
veritur
veriturum
|
|
Gerundivo o participio di necessità |
verendus, -a, -um da temersi |
|
Gerundio |
verendi di temere |
|
Supino |
veritum a, per temere |
veritu a temersi |
|
III Coniugazione:
loqui parlare |
Indicativo |
Presente |
loquor, .eris parlo |
Imperfetto |
loquebar, ebaris parlavo |
Futuro semplice |
loquar,-eris parlerò |
|
|
|
Perfetto |
locutus sum parlai |
Piuccheperfetto |
locuteram avevo parlato |
Futuro anteriore |
locutus ero avrò parlato |
|
Congiuntivo |
Presente |
loquar, -aris parli |
Imperfetto |
loquerer, -ereris parlassi |
Perfetto |
locutus sim abbia parlato |
Piuccheperfetto |
locutus essem avessi parlato |
|
Imperativo |
|
Presente |
Futuro |
loquere parla |
loquitor parlerai |
|
Infinito |
Presente |
loqui parlare |
Perfetto |
locutum esse aver parlato
locutam esse
locutum esse |
Futuro |
locuturum esse essere per parlare
locuturam esse
locuturum esse |
|
Participio |
Presente |
loquens, -entis parlante |
Passato |
locutus, -a, -um avendo parlato |
Futuro |
locuturus, -a, -um avendo parlato |
|
Gerundivo o participio di necessità |
loquendus - -a -um |
|
Gerundio |
loquendi di parlare |
|
Supino |
locutum a, per parlare |
(manca perchè intransitivo) |
|
IV coniugazione:
largiri
largire |
Indicativo |
Presente |
largior, -iris io largisco |
Imperfetto |
largiebar, -ebaris io largivo |
Futuro semplice |
largiar, -ieris io largirò |
|
Perfetto |
largitus sum largii |
Piuccheperfetto |
largitus eram avevo largito |
Futuro anteriore |
largitus ero avrò largito |
|
Congiuntivo |
Presente |
largiar, -earis tema |
Imperfetto |
largirer, -ireris largissi |
Perfetto |
largitus sim abbia
largito |
Piuccheperfetto |
largitus essem avessi largito |
|
Imperativo |
|
Presente |
Futuro |
largire largisci |
largitor largirai |
|
Infinito |
Presente |
largiri largire |
Perfetto |
largitum, -am, -um esse
aver largito |
Futuro |
largiturum, -uram, -urum esse
essere per largire |
|
Participio |
Presente |
largiens, -entis
largiente |
Passato |
largitus,-a,-um avendo largito |
Futuro |
largiturus, -a, -um che è
per largire |
|
Gerundivo o participio di necessità |
largiendus, -a, -um da
largirsi |
|
Gerundio |
largiendi di temere |
|
Supino |
largitum a, per largire |
largitu a largirsi |
|
Participi passati con doppio
significato, attivo e passivo
Questi participi nel significato passivo non si trovano mai in unione
con verbo esse. |
comitatus ( comitor, -aris) = avendo accompagnato,
(essendo stato) accompagnato;
confessus ( confiteor, -eris) = avendo confessato,
(essendo stato) confessato;
meditatus (meditor, -aris) = avendo meditato, (essendo
stato) meditato;
mensus (metior, -aris) = avendo misurato, (essendo
stato) misurato;
dimensus (dimentior, -iris) = avendo misurato, (essendo
stato) misurato;
pactus (paciscor, -eris) = avendo pattuito, (essendo
stato) pattuito;
expertus (experior, -iris) = avendo provato (essendo
stato) provato;
populatus (populor, -aris) = avendo devastato, (essendo
stato) devastato;
adeptus (adipiscor, -eris) = avendo conseguito,
(essendo stato) conseguito;
complexus (complector, -eris) = avendo abbracciato,
(essendo stato) abbracciato;
interpretatus (interpretor, -aris) = avendo
interpretato, (essendo stato)interpretato;
partitus (partior, -iris) = avendo diviso, (essendo
stato) diviso |
Verbi semideponenti Alcuni verbi seguono la forma passiva ( ma con
significato comunque attivo) solo nel
perfetto e nei tempi da esso derivati. Per questo vengono detti
semideponenti |
Essi sono:
audeo, -es - ausus sum - audere = osare;
gaudeo, -es - gavisus sum - gaudere = godere;
soleo, -s - solitus sum - solere = solere;
fido, -is - fisus sum - fidere = fidarsi;
confido, -is - confisus sum -confidere = confidare;
diffido, -is - diffisus sum - diffidere = diffidare. |
NS NihilScio -
www.nscio.com |