Buona navigazione con NihilScio!  Pagina facebook
NS NihilScio
Home  Educational search engine Auxilium
Coniugazione/declinazione
(Es. pueris - amati sunt ...)

á       é       è       ì       í       ò

    ó       ù       ú       ü      ñ      ç
Traduci in Latino (beta)
It En Es
Vocaboli trovati
assentire = assentire Verbo attivo INFINITO Presente
assentire = assenti... assentiri Verbo deponente IMPERATIVO
(Di seguito i dettagli)
- Coniugazione completa di assentire assentire = assentire: Verbo attivo INFINITO Presente
significato
Presente
assentireassentire
- Coniugazione completa di assentiri assentire = assentiri: Verbo deponente IMPERATIVO
- Coniugazione completa di assentire Forma deponente
IMPERATIVO significato
IMPERATIVO 
Presente
assentiīre
assentmĭnimmĭninmĭni
Futuro
assenti
assentite

Coniugazione di: assentio, assentis, assensi, assensum, assentire
coniugazione: 4 - intransitivo - attiva
(Ita) = assentire, assento assentii assentito,    intr.,
  
(eng) = assent,   

(esp) = condenscender,    consentir,   

permitir,    autorizar,    acceder,    lang. Latino
INDICATIVO
Presente
ego assentio
tu assentis
ille assentit
nos assentīmus
vos assentītis
illi assentiunt
Io assento
Tu assenti
Egli/Ella/Esso assente
Noi assentiamo
Voi assentite
Essi/Esse/Loro assentono
INDICATIVO
Imperfetto
ego assentiēbam
tu assentiēbas
ille assentiēbat
nos assentiebāmus
vos assentiebātis
illi assentiēbant
Io assentivo
Tu assentivi
Egli/Ella/Esso assentiva
Noi assentivamo
Voi assentivate
Essi/Esse/Loro assentivano
INDICATIVO
Perfetto
ego assensi
tu assensisti
ille assensit
nos assensīmus
vos assensistis
illi assensērunt, assensere...
Io assentii
Tu assentisti
Egli/Ella/Esso assentì
Noi assentimmo
Voi assentiste
Essi/Esse/Loro assentirono
INDICATIVO
Passato prossimo
ego assensi
tu assensisti
ille assensit
nos assensīmus
vos assensistis
illi assensērunt, assensere...
Io ho assentito
Tu hai assentito
Egli/Ella/Esso ha assentito
Noi abbiamo assentito
Voi avete assentito
Essi/Esse/Loro hanno assentito
INDICATIVO
Trapassato prossimo
ego assensĕram
tu assensĕras
ille assensĕrat
nos assenserāmus
vos assenserātis
illi assensĕrant
Io avevo assentito
Tu avevi assentito
Egli/Ella/Esso aveva assentito
Noi avevamo assentito
Voi avevate assentito
Essi/Esse/Loro avevano assentito
INDICATIVO
Trapassato remoto
ego assensi
tu assensisti
ille assensit
nos assensīmus
vos assensistis
illi assensērunt, assensere...
Io ebbi assentito
Tu avesti assentito
Egli/Ella/Esso ebbe assentito
Noi avemmo assentito
Voi aveste assentito
Essi/Esse/Loro ebbero assentito
INDICATIVO
Piuccheperfetto
ego assensĕram
tu assensĕras
ille assensĕrat
nos assenserāmus
vos assenserātis
illi assensĕrant
Io avevo assentito
Tu avevi assentito
Egli/Ella/Esso aveva assentito
Noi avevamo assentito
Voi avevate assentito
Essi/Esse/Loro avevano assentito
INDICATIVO
Futuro semplice
ego assentiam
tu assenties
ille assentiet
nos assentiēmus
vos assentiētis
illi assentient
Io assentirò
Tu assentirai
Egli/Ella/Esso assentirà
Noi assentiremo
Voi assentirete
Essi/Esse/Loro assentiranno
INDICATIVO
Futuro anteriore
ego assensĕro
tu assensĕris
ille assensĕrit
nos assenserĭmus
vos assenserĭtis
illi assensĕrint
Io avrò assentito
Tu avrai assentito
Egli/Ella/Esso avrà assentito
Noi avremo assentito
Voi avrete assentito
Essi/Esse/Loro avranno assentito
CONGIUNTIVO
Presente
ego assentiam
tu assentias
ille assentiat
nos assentiāmus
vos assentiātis
illi assentiant
Io assenta
Tu assenta
Egli/Ella/Esso assenta
Noi assentiamo
Voi assentiate
Essi/Esse/Loro assentano
CONGIUNTIVO
Imperfetto
ego assentirem
tu assentires
ille assentiret
nos assentirēmus
vos assentirĕtis
illi assentirent
Io assentissi
Tu assentissi
Egli/Ella/Esso assentisse
Noi assentissimo
Voi assentiste
Essi/Esse/Loro assentissero
CONGIUNTIVO
Perfetto
ego assensĕrim
tu assensĕris
ille assensĕrit
nos assenserĭmus
vos assenserĭtis
illi assensĕrint
Io abbia assentito
Tu abbia assentito
Egli/Ella/Esso abbia assentito
Noi abbiamo assentito
Voi abbiate assentito
Essi/Esse/Loro abbiano assentito
CONGIUNTIVO
Piuccheperfetto
ego assensissem
tu assensisses
ille assensisset
nos assensissēmus
vos assensissētis
illi assensissent
Io avessi assentito
Tu avessi assentito
Egli/Ella/Esso avesse assentito
Noi avessimo assentito
Voi aveste assentito
Essi/Esse/Loro avessero assentito
CONDIZIONALE
Presente
ego assentirem
tu assentires
ille assentiret
nos assentirēmus
vos assentirĕtis
illi assentirent
Io assentirei
Tu assentiresti
Egli/Ella/Esso assentirebbe
Noi assentiremmo
Voi assentireste
Essi/Esse/Loro assentirebbero
CONDIZIONALE
Passato
ego assensissem
tu assensisses
ille assensisset
nos assensissēmus
vos assensissētis
illi assensissent
Io avrei assentito
Tu avresti assentito
Egli/Ella/Esso avrebbe assentito
Noi avremmo assentito
Voi avreste assentito
Essi/Esse/Loro avrebbero assentito
IMPERATIVO 
Presente
assenti
assentite
Futuro
assentito
assentito
assentitote
assentiunto
assenti
assentite

assentirai
assentirà
assentirete
assentiranno
INFINITO  
Presente
assentireassentire
INFINITO  
Perfetto
assensisseavere assentito
INFINITO  
Futuro
assensurum esse, assensuram esse, assensurum esse, assensuros esse, assensuras esse, assensura esse...essere per
GERUNDIO
assentiendi, assentiendo, assentiendum, assentiendo...di
ad a

da, con..
SUPINO
assensuma/ad
PARTICIPIO significato
Presenteche assente
Maschile 
SingolarePlurale
Nom.assentiens
Gen.assentientis
Dat.assentienti
Acc.assentientem
Voc.assentiens
Abl.assentiente, assentienti...
assentientes
assentientium
assentientibus
assentientes
assentientes
assentientibus
Femminile 
Nom.assentiens
Gen.assentientis
Dat.assentienti
Acc.assentientem
Voc.assentiens
Abl.assentiente, assentienti...
assentientes
assentientium
assentientibus
assentientes
assentientes
assentientibus
Neutro 
Nom.assentiens
Gen.assentientis
Dat.assentienti
Acc.assentiens
Voc.assentiens
Abl.assentiente, assentienti...
assentientia
assentientium
assentientibus
assentientia
assentientia
assentientibus
PARTICIPIO significato
Futuroche assentirà
Maschile 
SingolarePlurale
Nom.assensurus
Gen.assensuri
Dat.assensuro
Acc.assensurum
Voc.assensure
Abl.assensuro
assensuri
assensurorum
assensuris
assensuros
assensuri
assensuris
Femminile 
Nom.assensura
Gen.assensurae
Dat.assensurae
Acc.assensuram
Voc.assensura
Abl.assensura
assensurae
assensurarum
assensuris
assensuras
assensurae
assensuris
Neutro 
Nom.assensurum
Gen.assensuri
Dat.assensuro
Acc.assensurum
Voc.assensurum
Abl.assensuro
assensura
assensurorum
assensuris
assensura
assensura
assensuris
Coniugazione di: assentitur, assentiebatur, assensum est, - ,
coniugazione: 4 - intransitivo - Impersonale
(Ita) = assentire, assento assentii assentito,    intr.,
  
(eng) = assent,   

(esp) = condenscender,    consentir,   

permitir,    autorizar,    acceder,    lang. Latino
INDICATIVO
Presente
assentitur
si assente
INDICATIVO
Imperfetto
assentiebatur
si assentiva
INDICATIVO
Perfetto
assensum est
si assentì
INDICATIVO
Passato prossimo
assensum est
è assentito
INDICATIVO
Trapassato prossimo
assensum erat
era assentito
INDICATIVO
Trapassato remoto
assensum est
fu assentito
INDICATIVO
Piuccheperfetto
assensum erat
era assentito
INDICATIVO
Futuro semplice
assentietur
si assentirà
INDICATIVO
Futuro anteriore
assensum erit
sarà assentito
CONGIUNTIVO
Presente
assentiatur
si assenta
CONGIUNTIVO
Imperfetto
assentiretur
si assentisse
CONGIUNTIVO
Perfetto
assensum sit
abbia assentito
CONGIUNTIVO
Piuccheperfetto
assensum esset
fosse assentito
CONDIZIONALE
Presente
assentiretur
si assentirebbe
CONDIZIONALE
Passato
assensum esset
avrebbe assentito
Coniugazione di: assentior, assentīris, assensus sum, assensa sum, assensum sum..., - , assentiri
coniugazione: 4 - transitivo - deponente
(Ita) = accondiscendere,    acconsentire,   
  
(eng) = consent,    agree,   

comply,   

(esp) = condenscender,    consentir,    permitir,   

autorizar,    acceder,    lang. Latino
INDICATIVO
Presente
ego assentior
tu assentīris
ille assentītur
nos assentīmur
vos assentimĭni
illi assentiuntur
Io assento
Tu assenti
Egli/Ella/Esso assente
Noi assentiamo
Voi assentite
Essi/Esse/Loro assentono
INDICATIVO
Imperfetto
ego assentiēbar
tu assentiebāris
ille assentiebātur
nos assentiebāmur
vos assentiebamĭni
illi assentiebantur
Io assentivo
Tu assentivi
Egli/Ella/Esso assentiva
Noi assentivamo
Voi assentivate
Essi/Esse/Loro assentivano
INDICATIVO
Perfetto
ego assensus sum, assensa sum, assensum sum...
tu assensus es, assensa es, assensum es...
ille assensus est, assensa est, assensum est...
nos assensi sumus, assensae sumus, assensa sumus...
vos assensi estis, assensae estis, assensa estis...
illi assensi sunt, assensae sunt, assensa sunt...
Io assentii
Tu assentisti
Egli/Ella/Esso assentì
Noi assentimmo
Voi assentiste
Essi/Esse/Loro assentirono
INDICATIVO
Passato prossimo
ego assensus sum, assensa sum, assensum sum...
tu assensus es, assensa es, assensum es...
ille assensus est, assensa est, assensum est...
nos assensi sumus, assensae sumus, assensa sumus...
vos assensi estis, assensae estis, assensa estis...
illi assensi sunt, assensae sunt, assensa sunt...
Io ho assentito
Tu hai assentito
Egli/Ella/Esso ha assentito
Noi abbiamo assentito
Voi avete assentito
Essi/Esse/Loro hanno assentito
INDICATIVO
Trapassato prossimo
ego assensus eram, assensa eram, assensum eram...
tu assensus eras, assensa eras, assensum eras...
ille assensus erat, assensa erat, assensum erat...
nos assensi erāmus, assensae eramus, assensa eramus...
vos assensi erātis, assensae eratis, assensa eratis...
illi assensi erant, assensae erant, assensa erant...
Io avevo assentito
Tu avevi assentito
Egli/Ella/Esso aveva assentito
Noi avevamo assentito
Voi avevate assentito
Essi/Esse/Loro avevano assentito
INDICATIVO
Trapassato remoto
ego assensus sum, assensa sum, assensum sum...
tu assensus es, assensa es, assensum es...
ille assensus est, assensa est, assensum est...
nos assensi sumus, assensae sumus, assensa sumus...
vos assensi estis, assensae estis, assensa estis...
illi assensi sunt, assensae sunt, assensa sunt...
Io ebbi assentito
Tu avesti assentito
Egli/Ella/Esso ebbe assentito
Noi avemmo assentito
Voi aveste assentito
Essi/Esse/Loro ebbero assentito
INDICATIVO
Piuccheperfetto
ego assensus eram, assensa eram, assensum eram...
tu assensus eras, assensa eras, assensum eras...
ille assensus erat, assensa erat, assensum erat...
nos assensi erāmus, assensae eramus, assensa eramus...
vos assensi erātis, assensae eratis, assensa eratis...
illi assensi erant, assensae erant, assensa erant...
Io avevo assentito
Tu avevi assentito
Egli/Ella/Esso aveva assentito
Noi avevamo assentito
Voi avevate assentito
Essi/Esse/Loro avevano assentito
INDICATIVO
Futuro semplice
ego assentiar
tu assentiēris
ille assentiētur
nos assentiēmur
vos assentiemĭni
illi assentientur
Io assentirò
Tu assentirai
Egli/Ella/Esso assentirà
Noi assentiremo
Voi assentirete
Essi/Esse/Loro assentiranno
INDICATIVO
Futuro anteriore
ego assensus ero, assensa ero, assensum ero...
tu assensus eris, assensa eris, assensum eris...
ille assensus erit, assensa erit, assensum erit...
nos assensi erimus, assensae erimus, assensa erimus...
vos assensi erĭtis, assensae eritis, assensa eritis...
illi assensi erunt, assensae erunt, assensa erunt...
Io avrò assentito
Tu avrai assentito
Egli/Ella/Esso avrà assentito
Noi avremo assentito
Voi avrete assentito
Essi/Esse/Loro avranno assentito
CONGIUNTIVO
Presente
ego assentiar
tu assentiāris
ille assentiātur
nos assentiāmur
vos assentiamĭni
illi assentiantur
Io assenta
Tu assenta
Egli/Ella/Esso assenta
Noi assentiamo
Voi assentiate
Essi/Esse/Loro assentano
CONGIUNTIVO
Imperfetto
ego assentirer
tu assentirēris
ille assentirētur
nos assentirēmur
vos assentiremĭni
illi assentirentur
Io assentissi
Tu assentissi
Egli/Ella/Esso assentisse
Noi assentissimo
Voi assentiste
Essi/Esse/Loro assentissero
CONGIUNTIVO
Perfetto
ego assensus sim, assensa sim, assensum sim...
tu assensus sis, assensa sis, assensum sis...
ille assensus sit, assensa sit, assensum sit...
nos assensi simus, assensae simus, assensa simus...
vos assensi sitis, assensae sitis, assensa sitis...
illi assensi sint, assensae sint, assensa sint...
Io abbia assentito
Tu abbia assentito
Egli/Ella/Esso abbia assentito
Noi abbiamo assentito
Voi abbiate assentito
Essi/Esse/Loro abbiano assentito
CONGIUNTIVO
Piuccheperfetto
ego assensus essem, assensa essem, assensum essem...
tu assensus esses, assensa esses, assensum esses...
ille assensus esset, assensa esset, assensum esset...
nos assensessēmus, assensae essemus, assensa essemus...
vos assensessētis, assensae essetis, assensa essetis...
illi assensi essent, assensae essent, assensa essent...
Io avessi assentito
Tu avessi assentito
Egli/Ella/Esso avesse assentito
Noi avessimo assentito
Voi aveste assentito
Essi/Esse/Loro avessero assentito
CONDIZIONALE
Presente
ego assentirer
tu assentirēris
ille assentirētur
nos assentirēmur
vos assentiremĭni
illi assentirentur
Io assentirei
Tu assentiresti
Egli/Ella/Esso assentirebbe
Noi assentiremmo
Voi assentireste
Essi/Esse/Loro assentirebbero
CONDIZIONALE
Passato
ego assensus essem, assensa essem, assensum essem...
tu assensus esses, assensa esses, assensum esses...
ille assensus esset, assensa esset, assensum esset...
nos assensessēmus, assensae essemus, assensa essemus...
vos assensessētis, assensae essetis, assensa essetis...
illi assensi essent, assensae essent, assensa essent...
Io avrei assentito
Tu avresti assentito
Egli/Ella/Esso avrebbe assentito
Noi avremmo assentito
Voi avreste assentito
Essi/Esse/Loro avrebbero assentito
IMPERATIVO 
Presente
assentiīre
assentmĭnimmĭninmĭni
Futuro
assenti
assentite

INFINITO  
Presente
assentiriassentire
INFINITO  
Perfetto
assensum esse, assensam esse, assensum esse, assensos esse, assensas esse, assensa esse...avere assentito
INFINITO  
Futuro
assensurum esse, assensuram esse, assensurum esse, assensuros esse, assensuras esse, assensura esse...essere per
GERUNDIO
assentiendi, assentiendo, assentiendum, assentiendo...di
ad a

da, con..
GERUNDIVO
Maschile ought to be
Singolare Plurale
Nom.assentiendus
Gen.assentiendi
Dat.assentiendo
Acc.assentiendum
Voc.assentiende
Abl.assentiendo
assentiendi
assentiendorum
assentiendis
assentiendos
assentiendi
assentiendis
Femminile 
Nom.assentienda
Gen.assentiendae
Dat.assentiendae
Acc.assentiendam
Voc.assentienda
Abl.assentienda
assentiendae
assentiendarum
assentiendis
assentiendas
assentiendae
assentiendis
Neutro 
Nom.assentiendum
Gen.assentiendi
Dat.assentiendo
Acc.assentiendum
Voc.assentiendum
Abl.assentiendo
assentienda
assentiendorum
assentiendis
assentienda
assentienda
assentiendis
SUPINO
assensuma/ad
assensuda
PARTICIPIO significato
Presenteche assente
Maschile 
SingolarePlurale
Nom.assentiens
Gen.assentientis
Dat.assentienti
Acc.assentientem
Voc.assentiens
Abl.assentiente
assentientes
assentientium
assentientibus
assentientes
assentientes
assentientibus
Femminile 
Nom.assentiens
Gen.assentientis
Dat.assentienti
Acc.assentientem
Voc.assentiens
Abl.assentiente
assentientes
assentientium
assentientibus
assentientes
assentientes
assentientibus
Neutro 
Nom.assentiens
Gen.assentientis
Dat.assentienti
Acc.assentiens
Voc.assentiens
Abl.assentiente
assentientia
assentientium
assentientibus
assentientia
assentientia
assentientibus
PARTICIPIO significato
Perfetto assentito, assentiti...
Maschile 
SingolarePlurale
Nom.assensus
Gen.assensi
Dat.assenso
Acc.assensum
Voc.assense
Abl.assenso
assensi
assensorum
assensis
assensos
assensi
assensis
Femminile 
Nom.assensa
Gen.assensae
Dat.assensae
Acc.assensam
Voc.assensa
Abl.assensa
assensae
assensarum
assensis
assensas
assensae
assensis
Neutro 
Nom.assensum
Gen.assensi
Dat.assenso
Acc.assensum
Voc.assensum
Abl.assenso
assensa
assensorum
assensis
assensa
assensa
assensis
PARTICIPIO significato
Futuroche assentirà
Maschile 
SingolarePlurale
Nom.assensurus
Gen.assensuri
Dat.assensuro
Acc.assensurum
Voc.assensure
Abl.assensuro
assensuri
assensurorum
assensuris
assensuros
assensuri
assensuris
Femminile 
Nom.assensura
Gen.assensurae
Dat.assensurae
Acc.assensuram
Voc.assensura
Abl.assensura
assensurae
assensurarum
assensuris
assensuras
assensurae
assensuris
Neutro 
Nom.assensurum
Gen.assensuri
Dat.assensuro
Acc.assensurum
Voc.assensurum
Abl.assensuro
assensura
assensurorum
assensuris
assensura
assensura
assensuris
Continua la ricerca sul web con NihilScio NS-NihilScio©2009-2021