Buena navegación con NihilScio! | |||||||
NS NihilScio Home Educational search engine Auxilium |
|||||||
Conjugación/declinación
(Es. pueris - amati sunt ...) |
|||||||
| |||||||
| |||||||
|
- Conjugación completa di adfligi adflicto =
adfligere: Verbo passivo PARTICIPLE Pasado - Conjugación completa di adflicto Forma pasiva |
- Declinación de: adflicto aggettivo Declinación de: adflictus aggettivo |
Declinación de: adflictus, adflicta, adflictum significado:abbattuto, afflitto, (eng) = sad, sorrowful, (esp) = arruinado, abatido, afligido, comp., lang. Latino declinación: Aggettivo Dat.: masc. sing. neut. sing. Abl.: masc. sing. neut. sing. |
maschile | ||
Singolare | Plurale | Nom.adflictŭs Gen.adflictī Dat.adflictō Acc.adflictŭm Voc.adflictĕ Abl.adflictō | adflictī adflictōrum adflictīs adflictōs adflictī adflictīs | arruinado (de..) (para,..) arruinado (o) (en, sobre, por,..) |
femminile | ||
Singolare | Plurale | Nom.adflictă Gen.adflictae Dat.adflictae Acc.adflictăm Voc.adflictă Abl.adflictā | adflictae adflictārum adflictīs adflictās adflictae adflictīs | arruinado (de..) (para,..) arruinado (o) (en, sobre, por,..) |
neutro | ||
Singolare | Plurale | Nom.adflictŭm Gen.adflictī Dat.adflictō Acc.adflictŭm Voc.adflictŭm Abl.adflictō | adflictă adflictōrum adflictīs adflictă adflictă adflictīs | arruinado (de..) (para,..) arruinado (o) (en, sobre, por,..) |
Comparativo | ||
maschile | ||
Singolare | Plurale | Nom.adflictior Gen.adflictiōris Dat.adflictiōri Acc.adflictiōrem Voc.adflictior Abl.adflictiore | adflictiōres adflictiōrum adflictiorĭbus adflictiōres adflictiōres adflictiorĭbus |
femminile | ||
Singolare | Plurale | Nom.adflictior Gen.adflictiōris Dat.adflictiōri Acc.adflictiōrem Voc.adflictior Abl.adflictiore | adflictiōres adflictiōrum adflictiorĭbus adflictiōres adflictiōres adflictiorĭbus |
neutro | ||
Singolare | Plurale | Nom.adflictius Gen.adflictiōris Dat.adflictiōri Acc.adflictius Voc.adflictius Abl.adflictiore | adflictiōra adflictiōrum adflictiorĭbus adflictiōra adflictiōra adflictiorĭbus |
Conjugación de: adflicto, adflictas, adflictavi, adflictatum, adflictāre conjugación: 1 - transitivo - attiva (Ita) = sbattere, maltrattare, (eng) = strike repeatedtly, damage, vex,   (esp) = golpear, patalear, lang. Latino |
INDICATIVO | |
Presente | |
ego adflicto tu adflictas ille adflictat nos adflictāmus vos adflictātis illi adflictant | Yo pataleo Tu pataleas El/Ella/Eso patalea Nosotros pataleamos Vosotros pataleáis Ellos/Ellas/Esos patalean |
INDICATIVO | |
Pretérito imperfecto | |
ego adflictābam tu adflictābas ille adflictābat nos adflictabāmus vos adflictabatis illi adflictābant | Yo pataleaba Tu pataleabas El/Ella/Eso pataleaba Nosotros pataleabamos Vosotros pataleabais Ellos/Ellas/Esos pataleaban |
INDICATIVO | |
Pretérito perfecto | |
ego adflictavi tu adflictavisti, adflictasti... ille adflictavit nos adflictavĭmus vos adflictavistis, adflictastis... illi adflictavērunt, adflictarunt, adflictavere... | Yo pataleé Tu pataleaste El/Ella/Eso pataleó Nosotros pataleamos Vosotros pataleasteis Ellos/Ellas/Esos patalearon |
INDICATIVO | |
Pretérito perfecto | |
ego adflictavi tu adflictavisti, adflictasti... ille adflictavit nos adflictavĭmus vos adflictavistis, adflictastis... illi adflictavērunt, adflictarunt, adflictavere... | Yo he pataleado Tu has pataleado El/Ella/Eso ha pataleado Nosotros hemos pataleado Vosotros habéis pataleado Ellos/Ellas/Esos han pataleado |
INDICATIVO | |
Pretérito plusquamperfecto | |
ego adflictavĕram, adflictaram... tu adflictavĕras, adflictaras... ille adflictavĕrat, adflictarat... nos adflictaverāmus, adflictaramus... vos adflictaverātis, adflictaratis... illi adflictaverant, adflictarant... | Yo había pataleado Tu habías pataleado El/Ella/Eso había pataleado Nosotros habíamos pataleado Vosotros habíais pataleado Ellos/Ellas/Esos habían pataleado |
INDICATIVO | |
Pretérito anterior | |
ego adflictavi tu adflictavisti, adflictasti... ille adflictavit nos adflictavĭmus vos adflictavistis, adflictastis... illi adflictavērunt, adflictarunt, adflictavere... | Yo hube pataleado Tu hubiste pataleado El/Ella/Eso hubo pataleado Nosotros hubimos pataleado Vosotros hubisteis pataleado Ellos/Ellas/Esos hubieron pataleado |
INDICATIVO | |
Plusquamperfecto | |
ego adflictavĕram, adflictaram... tu adflictavĕras, adflictaras... ille adflictavĕrat, adflictarat... nos adflictaverāmus, adflictaramus... vos adflictaverātis, adflictaratis... illi adflictaverant, adflictarant... | Yo había pataleado Tu habías pataleado El/Ella/Eso había pataleado Nosotros habíamos pataleado Vosotros habíais pataleado Ellos/Ellas/Esos habían pataleado |
INDICATIVO | |
Futuro imperfecto | |
ego adflictābo tu adflictābis ille adflictābit nos adflictabĭmus vos adflictabĭtis illi adflictābunt | Yo patalearé Tu patalearas El/Ella/Eso pataleará Nosotros patalearemos Vosotros pataleareis Ellos/Ellas/Esos patalearán |
INDICATIVO | |
Futuro anterior | |
ego adflictavĕro, adflictaro... tu adflictavĕris, adflictaris... ille adflictavĕrit, adflictarit... nos adflictaverĭmus, adflictarimus... vos adflictaverĭtis, adflictaritis... illi adflictavĕrint, adflictarint... | Yo habré pataleado Tu habrás pataleado El/Ella/Eso habrá pataleado Nosotros habremos pataleado Vosotros habréis pataleado Ellos/Ellas/Esos habrán pataleado |
SUBJUNTIVE | |
Presente | |
ego adflictem tu adflictes ille adflictet nos adflictēmus vos adflictētis illi adflictent | Yo patalee Tu patalees El/Ella/Eso patalee Nosotros pataleemos Vosotros pataleéis Ellos/Ellas/Esos pataleen |
SUBJUNTIVE | |
Pretérito imperfecto | |
ego adflictārem tu adflictāres ille adflictāret nos adflictarēmus vos adflictarētis illi adflictārent | Yo pataleara Tu patalearas El/Ella/Eso pataleara Nosotros pataleáramos Vosotros patalearais Ellos/Ellas/Esos patalearan |
SUBJUNTIVE | |
Pretérito perfecto | |
ego adflictavĕrim, adflictarim... tu adflictavĕris, adflictaris... ille adflictavĕrit, adflictarit... nos adflictaverĭmus, adflictarimus... vos adflictaverĭtis, adflictaritis... illi adflictavĕrint, adflictarint... | Yo haya pataleado Tu hayas pataleado El/Ella/Eso haya pataleado Nosotros hayamos pataleado Vosotros hayáis pataleado Ellos/Ellas/Esos hayan pataleado |
SUBJUNTIVE | |
Plusquamperfecto | |
ego adflictavissem, adflictassem... tu adflictavisses, adflictasses... ille adflictavisset, adflictasset... nos adflictavissēmus, adflictassemus... vos adflictavissētis, adflictassetis... illi adflictavissent, adflictassent... | Yo hubiera pataleado Tu hubieras pataleado El/Ella/Eso hubiera pataleado Nosotros hubiéramos pataleado Vosotros hubierais pataleado Ellos/Ellas/Esos hubieran pataleado |
POTENTIAL | |
Presente | |
ego adflictārem tu adflictāres ille adflictāret nos adflictarēmus vos adflictarētis illi adflictārent | Yo patalearía Tu patalearías El/Ella/Eso patalearía Nosotros patalearíamos Vosotros patalearíais Ellos/Ellas/Esos patalearían |
POTENTIAL | |
Pasado | |
ego adflictavissem, adflictassem... tu adflictavisses, adflictasses... ille adflictavisset, adflictasset... nos adflictavissēmus, adflictassemus... vos adflictavissētis, adflictassetis... illi adflictavissent, adflictassent... | Yo habría pataleado Tu habrías pataleado El/Ella/Eso habría pataleado Nosotros habríamos pataleado Vosotros habríais pataleado Ellos/Ellas/Esos habrían pataleado |
IMPERATIVO | |
Presente | |
adflicta adflictate Futuro adflictato adflictato adflictatote adflictanto | patalea patalead ve a patalear vaya a patalear id a patalear vayan a patalear |
INFINITIVO | |
Presente | |
adflictāre | patalear |
INFINITIVO | |
Pretérito perfecto | |
adflictavisse, adflictasse... | haber pataleado |
INFINITIVO | |
Futuro | |
adflictaturum esse, adflictaturam esse, adflictaturum esse, adflictaturos esse, adflictaturas esse, adflictatura esse... | ir a |
GERUNDIO | |
adflictandi, adflictando, adflictandum, adflictando... | de a para por |
SUPINO | |
adflictatum | |
PARTICIPLE | significado |
Presente | que patalea |
Masculino | |
Singolare | Plurale |
Nom.adflictans Gen.adflictantis Dat.adflictanti Acc.adflictantem Voc.adflictans Abl.adflictante, adflictanti... | adflictantes adflictantium adflictantibus adflictantes adflictantes adflictantibus |
Feminina | |
Nom.adflictans Gen.adflictantis Dat.adflictanti Acc.adflictantem Voc.adflictans Abl.adflictante, adflictanti... | adflictantes adflictantium adflictantibus adflictantes adflictantes adflictantibus |
Neutro | |
Nom.adflictans Gen.adflictantis Dat.adflictanti Acc.adflictans Voc.adflictans Abl.adflictante, adflictanti... | adflictantia adflictantium adflictantibus adflictantia adflictantia adflictantibus |
PARTICIPLE | significado |
Futuro | que ha de |
Masculino | |
Singolare | Plurale |
Nom.adflictaturus Gen.adflictaturi Dat.adflictaturo Acc.adflictaturum Voc.adflictature Abl.adflictaturo | adflictaturi adflictaturorum adflictaturis adflictaturos adflictaturi adflictaturis |
Feminina | |
Nom.adflictatura Gen.adflictaturae Dat.adflictaturae Acc.adflictaturam Voc.adflictatura Abl.adflictatura | adflictaturae adflictaturarum adflictaturis adflictaturas adflictaturae adflictaturis |
Neutro | |
Nom.adflictaturum Gen.adflictaturi Dat.adflictaturo Acc.adflictaturum Voc.adflictaturum Abl.adflictaturo | adflictatura adflictaturorum adflictaturis adflictatura adflictatura adflictaturis |
- Conjugación completa di adflictari Forma pasiva |
Conjugación de: adfligor, adfligĕris, adflictus sum, - , adfligi conjugación: 3 - transitivo - passiva (Ita) = battere, sbattere, abbattere, (eng) = afflict, throw down, crush, grieve, humble, weaken, damage,   (esp) = golpear, lang. Latino |
INDICATIVO | |
Presente | |
ego adfligor tu adfligĕris ille adfligĭtur nos adfligĭmur vos adfligimĭni illi adfliguntur | |
INDICATIVO | |
Pretérito imperfecto | |
ego adfligēbar tu adfligebāris ille adfligebātur nos adfligebāmur vos adfligebamĭni illi adfligebantur | |
INDICATIVO | |
Pretérito perfecto | |
ego adflictus sum, adflicta sum, adflictum sum... tu adflictus es, adflicta es, adflictum es... ille adflictus est, adflicta est, adflictum est... nos adflicti sumus, adflictae sumus, adflicta sumus... vos adflicti estis, adflictae estis, adflicta estis... illi adflicti sunt, adflictae sunt, adflicta sunt... | |
INDICATIVO | |
Pretérito perfecto | |
ego adflictus sum, adflicta sum, adflictum sum... tu adflictus es, adflicta es, adflictum es... ille adflictus est, adflicta est, adflictum est... nos adflicti sumus, adflictae sumus, adflicta sumus... vos adflicti estis, adflictae estis, adflicta estis... illi adflicti sunt, adflictae sunt, adflicta sunt... | |
INDICATIVO | |
Pretérito plusquamperfecto | |
ego adflictus eram, adflicta eram, adflictum eram... tu adflictus eras, adflicta eras, adflictum eras... ille adflictus erat, adflicta erat, adflictum erat... nos adflicti erāmus, adflictae eramus, adflicta eramus... vos adflicti erātis, adflictae eratis, adflicta eratis... illi adflicti erant, adflictae erant, adflicta erant... | |
INDICATIVO | |
Pretérito anterior | |
ego adflictus sum, adflicta sum, adflictum sum... tu adflictus es, adflicta es, adflictum es... ille adflictus est, adflicta est, adflictum est... nos adflicti sumus, adflictae sumus, adflicta sumus... vos adflicti estis, adflictae estis, adflicta estis... illi adflicti sunt, adflictae sunt, adflicta sunt... | |
INDICATIVO | |
Plusquamperfecto | |
ego adflictus eram, adflicta eram, adflictum eram... tu adflictus eras, adflicta eras, adflictum eras... ille adflictus erat, adflicta erat, adflictum erat... nos adflicti erāmus, adflictae eramus, adflicta eramus... vos adflicti erātis, adflictae eratis, adflicta eratis... illi adflicti erant, adflictae erant, adflicta erant... | |
INDICATIVO | |
Futuro imperfecto | |
ego adfligar tu adfligēris ille adfligētur nos adfligēmur vos adfligemĭni illi adfligentur | |
INDICATIVO | |
Futuro anterior | |
ego adflictus ero, adflicta ero, adflictum ero... tu adflictus eris, adflicta eris, adflictum eris... ille adflictus erit, adflicta erit, adflictum erit... nos adflicti erimus, adflictae erimus, adflicta erimus... vos adflicti erĭtis, adflictae eritis, adflicta eritis... illi adflicti erunt, adflictae erunt, adflicta erunt... | |
SUBJUNTIVE | |
Presente | |
ego adfligar tu adfligāris ille adfligātur nos adfligāmur vos adfligamĭni illi adfligantur | |
SUBJUNTIVE | |
Pretérito imperfecto | |
ego adfligĕrer tu adfligerēris ille adfligerētur nos adfligerēmur vos adfligeremĭni illi adfligerentur | |
SUBJUNTIVE | |
Pretérito perfecto | |
ego adflictus sim, adflicta sim, adflictum sim... tu adflictus sis, adflicta sis, adflictum sis... ille adflictus sit, adflicta sit, adflictum sit... nos adflicti simus, adflictae simus, adflicta simus... vos adflicti sitis, adflictae sitis, adflicta sitis... illi adflicti sint, adflictae sint, adflicta sint... | |
SUBJUNTIVE | |
Plusquamperfecto | |
ego adflictus essem, adflicta essem, adflictum essem... tu adflictus esses, adflicta esses, adflictum esses... ille adflictus esset, adflicta esset, adflictum esset... nos adflictessēmus, adflictae essemus, adflicta essemus... vos adflictessētis, adflictae essetis, adflicta essetis... illi adflicti essent, adflictae essent, adflicta essent... | |
POTENTIAL | |
Presente | |
ego adfligĕrer tu adfligerēris ille adfligerētur nos adfligerēmur vos adfligeremĭni illi adfligerentur | |
POTENTIAL | |
Pasado | |
ego adflictus essem, adflicta essem, adflictum essem... tu adflictus esses, adflicta esses, adflictum esses... ille adflictus esset, adflicta esset, adflictum esset... nos adflictessēmus, adflictae essemus, adflicta essemus... vos adflictessētis, adflictae essetis, adflicta essetis... illi adflicti essent, adflictae essent, adflicta essent... | |
INFINITIVO | |
Presente | |
adfligi | |
INFINITIVO | |
Pretérito perfecto | |
adflictum esse, adflictam esse, adflictum esse, adflictos esse, adflictas esse, adflicta esse... | |
INFINITIVO | |
Futuro | |
adflictum iri | ir a |
GERUNDIVO | |
Masculino | el que debe |
Singolare | Plurale |
Nom.adfligendus Gen.adfligendi Dat.adfligendo Acc.adfligendum Voc.adfligende Abl.adfligendo | adfligendi adfligendorum adfligendis adfligendos adfligendi adfligendis |
Feminina | |
Nom.adfligenda Gen.adfligendae Dat.adfligendae Acc.adfligendam Voc.adfligenda Abl.adfligenda | adfligendae adfligendarum adfligendis adfligendas adfligendae adfligendis |
Neutro | |
Nom.adfligendum Gen.adfligendi Dat.adfligendo Acc.adfligendum Voc.adfligendum Abl.adfligendo | adfligenda adfligendorum adfligendis adfligenda adfligenda adfligendis |
SUPINO | |
adflictu | de |
PARTICIPLE | significado |
Pretérito perfecto | |
Masculino | |
Singolare | Plurale |
Nom.adflictus Gen.adflicti Dat.adflicto Acc.adflictum Voc.adflicte Abl.adflicto | adflicti adflictorum adflictis adflictos adflicti adflictis |
Feminina | |
Nom.adflicta Gen.adflictae Dat.adflictae Acc.adflictam Voc.adflicta Abl.adflicta | adflictae adflictarum adflictis adflictas adflictae adflictis |
Neutro | |
Nom.adflictum Gen.adflicti Dat.adflicto Acc.adflictum Voc.adflictum Abl.adflicto | adflicta adflictorum adflictis adflicta adflicta adflictis |
- Conjugación completa di adfligere Forma activa |