Home Educational search engine Auxilium
(Es. pueris - amati sunt ...)
| Vocaboli trovati |
| (Di seguito i dettagli) |
| - Coniugazione completa di officere officere = officere: Verbo attivo INFINITO Presente |
| Buona navigazione con NihilScio!
|
||
|
NS NihilScio Home Educational search engine Auxilium |
||
|
Coniugazione/declinazione
(Es. pueris - amati sunt ...) |
||
| ||
|
| Coniugazione di: officio, officis, offeci, offectŭm, officĕre coniugazione: 3 - intransitivo - attiva (Ita) = opporsi, attraversare, impedire, intr., (eng) = block the path, check, impede, (esp) = resistirse, lang. Latino |
| INDICATIVO | |
| Presente | |
| ego officio tu officis ille officit nos officīmus vos officītis illi officiunt | |
| INDICATIVO | |
| Imperfetto | |
| ego officiēbam tu officiēbas ille officiēbat nos officiebāmus vos officiebātis illi officiēbant | |
| INDICATIVO | |
| Perfetto | |
| ego offeci tu offecisti ille offecit nos offecĭmus vos offecistis illi offecērunt, offecere... | |
| INDICATIVO | |
| Passato prossimo | |
| ego offeci tu offecisti ille offecit nos offecĭmus vos offecistis illi offecērunt, offecere... | |
| INDICATIVO | |
| Trapassato prossimo | |
| ego offecĕram tu offecĕras ille offecĕrat nos offecerāmus vos offecerātis illi offecĕrant | |
| INDICATIVO | |
| Trapassato remoto | |
| ego offeci tu offecisti ille offecit nos offecĭmus vos offecistis illi offecērunt, offecere... | |
| INDICATIVO | |
| Piuccheperfetto | |
| ego offecĕram tu offecĕras ille offecĕrat nos offecerāmus vos offecerātis illi offecĕrant | |
| INDICATIVO | |
| Futuro semplice | |
| ego officiam tu officies ille officiet nos officiēmus vos officiētis illi officient | |
| INDICATIVO | |
| Futuro anteriore | |
| ego offecĕro tu offecĕris ille offecĕrit nos offecerĭmus vos offecerĭtis illi offecĕrint | |
| CONGIUNTIVO | |
| Presente | |
| ego officiam tu officias ille officiat nos officiāmus vos officiātis illi officiant | |
| CONGIUNTIVO | |
| Imperfetto | |
| ego officĕrem tu officĕres ille officĕret nos officerēmus vos officerētis illi officĕrent | |
| CONGIUNTIVO | |
| Perfetto | |
| ego offecĕrim tu offecĕris ille offecĕrit nos offecerĭmus vos offecerĭtis illi offec;ĕrint | |
| CONGIUNTIVO | |
| Piuccheperfetto | |
| ego offecissem tu offecisses ille offecisset nos offecissēmus vos offecissētis illi offecissent | |
| CONDIZIONALE | |
| Presente | |
| ego officĕrem tu officĕres ille officĕret nos officerēmus vos officerētis illi officĕrent | |
| CONDIZIONALE | |
| Passato | |
| ego offecissem tu offecisses ille offecisset nos offecissēmus vos offecissētis illi offecissent | |
| IMPERATIVO | |
| Presente | |
| office officite Futuro officito officito officitote officiunto | |
| INFINITO | |
| Presente | |
| officĕre | |
| INFINITO | |
| Perfetto | |
| offecisse | |
| INFINITO | |
| Futuro | |
| offecturum esse, offecturam esse, offecturum esse, offecturos esse, offecturas esse, offectura esse... | essere per |
| GERUNDIO | |
| officiendi, officiendo, officiendum, officiendo... | di ad a da, con.. |
| SUPINO | |
| offectŭm | a/ad |
| PARTICIPIO | significato |
| Presente | che |
| Maschile | |
| Singolare | Plurale |
| Nom.officiens Gen.officientis Dat.officienti Acc.officientem Voc.officiens Abl.officiente, officienti... | officientes officientium officientibus officientes officientes officientibus |
| Femminile | |
| Nom.officiens Gen.officientis Dat.officienti Acc.officientem Voc.officiens Abl.officiente, officienti... | officientes officientium officientibus officientes officientes officientibus |
| Neutro | |
| Nom.officiens Gen.officientis Dat.officienti Acc.officiens Voc.officiens Abl.officiente, officienti... | officientia officientium officientibus officientia officientia officientibus |
| PARTICIPIO | significato |
| Futuro | che |
| Maschile | |
| Singolare | Plurale |
| Nom.offecturus Gen.offecturi Dat.offecturo Acc.offecturum Voc.offecture Abl.offecturo | offecturi offecturorum offecturis offecturos offecturi offecturis |
| Femminile | |
| Nom.offectura Gen.offecturae Dat.offecturae Acc.offecturam Voc.offectura Abl.offectura | offecturae offecturarum offecturis offecturas offecturae offecturis |
| Neutro | |
| Nom.offecturum Gen.offecturi Dat.offecturo Acc.offecturum Voc.offecturum Abl.offecturo | offectura offecturorum offecturis offectura offectura offecturis |
| Coniugazione di: officitur, officiebatur, offectum est, - , coniugazione: 3 - intransitivo - Impersonale (Ita) = opporsi, attraversare, impedire, intr., (eng) = block the path, check, impede, (esp) = resistirse, lang. Latino |
| INDICATIVO | |
| Presente | |
| officitur | si |
| INDICATIVO | |
| Imperfetto | |
| officiebatur | |
| INDICATIVO | |
| Perfetto | |
| offectum est | |
| INDICATIVO | |
| Passato prossimo | |
| offectum est | |
| INDICATIVO | |
| Trapassato prossimo | |
| offectum erat | |
| INDICATIVO | |
| Trapassato remoto | |
| offectum est | |
| INDICATIVO | |
| Piuccheperfetto | |
| offectum erat | |
| INDICATIVO | |
| Futuro semplice | |
| officietur | |
| INDICATIVO | |
| Futuro anteriore | |
| offectum erit | |
| CONGIUNTIVO | |
| Presente | |
| officiatur | |
| CONGIUNTIVO | |
| Imperfetto | |
| officeretur | |
| CONGIUNTIVO | |
| Perfetto | |
| offectum sit | |
| CONGIUNTIVO | |
| Piuccheperfetto | |
| offectum esset | |
| CONDIZIONALE | |
| Presente | |
| officeretur | si |
| CONDIZIONALE | |
| Passato | |
| offectum esset | si |