Buena navegación con NihilScio!
![]() |
|||||||
NS NihilScio Home Educational search engine Auxilium |
|||||||
Conjugación/declinación
(Es. pueris - amati sunt ...) |
|||||||
| |||||||
| |||||||
|
Conjugación de: nobilito, nobilitas, nobilitavi, nobilitatum, nobilitāre conjugación: 1 - transitivo - attiva (Ita) = nobilitare, ingentilire, (eng) = make known, render famous, render notorious,   (esp) = divulgar, dar publicidad, hacer conocer, ennoblecer, lang. Latino |
INDICATIVO | |
Presente | |
ego nobilito tu nobilitas ille nobilitat nos nobilitāmus vos nobilitātis illi nobilitant | Yo ennoblezco Tu ennobleces El/Ella/Eso ennoblece Nosotros ennoblecemos Vosotros ennoblecéis Ellos/Ellas/Esos ennoblecen |
INDICATIVO | |
Pretérito imperfecto | |
ego nobilitābam tu nobilitābas ille nobilitābat nos nobilitabāmus vos nobilitabatis illi nobilitābant | Yo ennoblecía Tu ennoblecías El/Ella/Eso ennoblecía Nosotros ennoblecíamos Vosotros ennoblecíais Ellos/Ellas/Esos ennoblecían |
INDICATIVO | |
Pretérito perfecto | |
ego nobilitavi tu nobilitavisti, nobilitasti... ille nobilitavit nos nobilitavĭmus vos nobilitavistis, nobilitastis... illi nobilitavērunt, nobilitarunt, nobilitavere... | Yo ennoblecí Tu ennobleciste El/Ella/Eso ennobleció Nosotros ennoblecimos Vosotros ennoblecisteis Ellos/Ellas/Esos ennoblecieron |
INDICATIVO | |
Pretérito perfecto | |
ego nobilitavi tu nobilitavisti, nobilitasti... ille nobilitavit nos nobilitavĭmus vos nobilitavistis, nobilitastis... illi nobilitavērunt, nobilitarunt, nobilitavere... | Yo he ennoblecido Tu has ennoblecido El/Ella/Eso ha ennoblecido Nosotros hemos ennoblecido Vosotros habéis ennoblecido Ellos/Ellas/Esos han ennoblecido |
INDICATIVO | |
Pretérito plusquamperfecto | |
ego nobilitavĕram, nobilitaram... tu nobilitavĕras, nobilitaras... ille nobilitavĕrat, nobilitarat... nos nobilitaverāmus, nobilitaramus... vos nobilitaverātis, nobilitaratis... illi nobilitaverant, nobilitarant... | Yo había ennoblecido Tu habías ennoblecido El/Ella/Eso había ennoblecido Nosotros habíamos ennoblecido Vosotros habíais ennoblecido Ellos/Ellas/Esos habían ennoblecido |
INDICATIVO | |
Pretérito anterior | |
ego nobilitavi tu nobilitavisti, nobilitasti... ille nobilitavit nos nobilitavĭmus vos nobilitavistis, nobilitastis... illi nobilitavērunt, nobilitarunt, nobilitavere... | Yo hube ennoblecido Tu hubiste ennoblecido El/Ella/Eso hubo ennoblecido Nosotros hubimos ennoblecido Vosotros hubisteis ennoblecido Ellos/Ellas/Esos hubieron ennoblecido |
INDICATIVO | |
Plusquamperfecto | |
ego nobilitavĕram, nobilitaram... tu nobilitavĕras, nobilitaras... ille nobilitavĕrat, nobilitarat... nos nobilitaverāmus, nobilitaramus... vos nobilitaverātis, nobilitaratis... illi nobilitaverant, nobilitarant... | Yo había ennoblecido Tu habías ennoblecido El/Ella/Eso había ennoblecido Nosotros habíamos ennoblecido Vosotros habíais ennoblecido Ellos/Ellas/Esos habían ennoblecido |
INDICATIVO | |
Futuro imperfecto | |
ego nobilitābo tu nobilitābis ille nobilitābit nos nobilitabĭmus vos nobilitabĭtis illi nobilitābunt | Yo ennobleceré Tu ennobleceras El/Ella/Eso ennoblecerá Nosotros ennobleceremos Vosotros ennoblecereis Ellos/Ellas/Esos ennoblecerán |
INDICATIVO | |
Futuro anterior | |
ego nobilitavĕro, nobilitaro... tu nobilitavĕris, nobilitaris... ille nobilitavĕrit, nobilitarit... nos nobilitaverĭmus, nobilitarimus... vos nobilitaverĭtis, nobilitaritis... illi nobilitavĕrint, nobilitarint... | Yo habré ennoblecido Tu habrás ennoblecido El/Ella/Eso habrá ennoblecido Nosotros habremos ennoblecido Vosotros habréis ennoblecido Ellos/Ellas/Esos habrán ennoblecido |
SUBJUNTIVE | |
Presente | |
ego nobilitem tu nobilites ille nobilitet nos nobilitēmus vos nobilitētis illi nobilitent | Yo ennoblezca Tu ennoblezcas El/Ella/Eso ennoblezca Nosotros ennoblezcamos Vosotros ennoblecáis Ellos/Ellas/Esos ennoblezcan |
SUBJUNTIVE | |
Pretérito imperfecto | |
ego nobilitārem tu nobilitāres ille nobilitāret nos nobilitarēmus vos nobilitarētis illi nobilitārent | Yo ennobleciera Tu ennoblecieras El/Ella/Eso ennobleciera Nosotros ennobleciéramos Vosotros ennoblecierais Ellos/Ellas/Esos ennoblecieran |
SUBJUNTIVE | |
Pretérito perfecto | |
ego nobilitavĕrim, nobilitarim... tu nobilitavĕris, nobilitaris... ille nobilitavĕrit, nobilitarit... nos nobilitaverĭmus, nobilitarimus... vos nobilitaverĭtis, nobilitaritis... illi nobilitavĕrint, nobilitarint... | Yo haya ennoblecido Tu hayas ennoblecido El/Ella/Eso haya ennoblecido Nosotros hayamos ennoblecido Vosotros hayáis ennoblecido Ellos/Ellas/Esos hayan ennoblecido |
SUBJUNTIVE | |
Plusquamperfecto | |
ego nobilitavissem, nobilitassem... tu nobilitavisses, nobilitasses... ille nobilitavisset, nobilitasset... nos nobilitavissēmus, nobilitassemus... vos nobilitavissētis, nobilitassetis... illi nobilitavissent, nobilitassent... | Yo hubiera ennoblecido Tu hubieras ennoblecido El/Ella/Eso hubiera ennoblecido Nosotros hubiéramos ennoblecido Vosotros hubierais ennoblecido Ellos/Ellas/Esos hubieran ennoblecido |
POTENTIAL | |
Presente | |
ego nobilitārem tu nobilitāres ille nobilitāret nos nobilitarēmus vos nobilitarētis illi nobilitārent | Yo ennoblecería Tu ennoblecerías El/Ella/Eso ennoblecería Nosotros ennobleceríamos Vosotros ennobleceríais Ellos/Ellas/Esos ennoblecerían |
POTENTIAL | |
Pasado | |
ego nobilitavissem, nobilitassem... tu nobilitavisses, nobilitasses... ille nobilitavisset, nobilitasset... nos nobilitavissēmus, nobilitassemus... vos nobilitavissētis, nobilitassetis... illi nobilitavissent, nobilitassent... | Yo habría ennoblecido Tu habrías ennoblecido El/Ella/Eso habría ennoblecido Nosotros habríamos ennoblecido Vosotros habríais ennoblecido Ellos/Ellas/Esos habrían ennoblecido |
IMPERATIVO | |
Presente | |
nobilita nobilitate Futuro nobilitato nobilitato nobilitatote nobilitanto | ennoblece ennobleced ve a ennoblecer vaya a ennoblecer id a ennoblecer vayan a ennoblecer |
INFINITIVO | |
Presente | |
nobilitāre | ennoblecer |
INFINITIVO | |
Pretérito perfecto | |
nobilitavisse, nobilitasse... | haber ennoblecido |
INFINITIVO | |
Futuro | |
nobilitaturum esse, nobilitaturam esse, nobilitaturum esse, nobilitaturos esse, nobilitaturas esse, nobilitatura esse... | ir a |
GERUNDIO | |
nobilitandi, nobilitando, nobilitandum, nobilitando... | de a para por |
SUPINO | |
nobilitatum | |
PARTICIPLE | significado |
Presente | que ennoblece |
Masculino | |
Singolare | Plurale |
Nom.nobilitans Gen.nobilitantis Dat.nobilitanti Acc.nobilitantem Voc.nobilitans Abl.nobilitante, nobilitanti... | nobilitantes nobilitantium nobilitantibus nobilitantes nobilitantes nobilitantibus |
Feminina | |
Nom.nobilitans Gen.nobilitantis Dat.nobilitanti Acc.nobilitantem Voc.nobilitans Abl.nobilitante, nobilitanti... | nobilitantes nobilitantium nobilitantibus nobilitantes nobilitantes nobilitantibus |
Neutro | |
Nom.nobilitans Gen.nobilitantis Dat.nobilitanti Acc.nobilitans Voc.nobilitans Abl.nobilitante, nobilitanti... | nobilitantia nobilitantium nobilitantibus nobilitantia nobilitantia nobilitantibus |
PARTICIPLE | significado |
Futuro | que ha de |
Masculino | |
Singolare | Plurale |
Nom.nobilitaturus Gen.nobilitaturi Dat.nobilitaturo Acc.nobilitaturum Voc.nobilitature Abl.nobilitaturo | nobilitaturi nobilitaturorum nobilitaturis nobilitaturos nobilitaturi nobilitaturis |
Feminina | |
Nom.nobilitatura Gen.nobilitaturae Dat.nobilitaturae Acc.nobilitaturam Voc.nobilitatura Abl.nobilitatura | nobilitaturae nobilitaturarum nobilitaturis nobilitaturas nobilitaturae nobilitaturis |
Neutro | |
Nom.nobilitaturum Gen.nobilitaturi Dat.nobilitaturo Acc.nobilitaturum Voc.nobilitaturum Abl.nobilitaturo | nobilitatura nobilitaturorum nobilitaturis nobilitatura nobilitatura nobilitaturis |
- Conjugación completa di nobilitari Forma pasiva |