Home Educational search engine Auxilium
(Es. pueris - amati sunt ...)
| Palabras encontradas |
| (Detalles abajo) |
| - Conjugación completa di placere placere = placere: Verbo attivo INFINITIVO Presente |
| Buena navegación con NihilScio!
|
||
|
NS NihilScio Home Educational search engine Auxilium |
||
|
Conjugación/declinación
(Es. pueris - amati sunt ...) |
||
| ||
|
| Conjugación de: placĕo, placĕs, placui, placitum, placēre conjugación: 2 - intransitivo - attiva (Ita) = piacere, essere gradito, sembrare bene, sembrare giusto, (imp.), intr., (eng) = be pleasing to, satisfy, (esp) = dar placer, agradar, deleitar, parecer bien, decidir, determinar, gustar, lang. Latino |
| INDICATIVO | |
| Presente | |
| ego placĕo tu placĕs ille placĕt nos placēmus vos placētis illi placent | |
| INDICATIVO | |
| Pretérito imperfecto | |
| ego placēbam tu placēbas ille placēbat nos placebāmus vos placebātis illi placēbant | |
| INDICATIVO | |
| Pretérito perfecto | |
| ego placui tu placuisti ille placuit nos placuĭmus vos placuistis illi placuērunt, placuere... | |
| INDICATIVO | |
| Pretérito perfecto | |
| ego placui tu placuisti ille placuit nos placuĭmus vos placuistis illi placuērunt, placuere... | |
| INDICATIVO | |
| Pretérito plusquamperfecto | |
| ego placuĕram tu placuĕras ille placuĕrat nos placuerāmus vos placuerātis illi placuĕrant | |
| INDICATIVO | |
| Pretérito anterior | |
| ego placui tu placuisti ille placuit nos placuĭmus vos placuistis illi placuērunt, placuere... | |
| INDICATIVO | |
| Plusquamperfecto | |
| ego placuĕram tu placuĕras ille placuĕrat nos placuerāmus vos placuerātis illi placuĕrant | |
| INDICATIVO | |
| Futuro imperfecto | |
| ego placēbo tu placēbis ille placēbit nos placebĭmus vos placebĭtis illi placēbunt | |
| INDICATIVO | |
| Futuro anterior | |
| ego placuĕro tu placuĕris ille placuĕrit nos placuerĭmus vos placuerĭtis illi placuĕrint | |
| SUBJUNTIVE | |
| Presente | |
| ego placĕam tu placĕas ille placĕat nos placeāmus vos placeātis illi placĕant | |
| SUBJUNTIVE | |
| Pretérito imperfecto | |
| ego placērem tu placēres ille placēret nos placrēmus vos placrētis illi placērent | |
| SUBJUNTIVE | |
| Pretérito perfecto | |
| ego placuĕrim tu placuĕris ille placuĕrit nos placuerĭmus vos placuerĭtis illi placuĕrint | |
| SUBJUNTIVE | |
| Plusquamperfecto | |
| ego placuissem tu placuisses ille placuisset nos placuissēmus vos placuissētis illi placuissent | |
| POTENTIAL | |
| Presente | |
| ego placērem tu placēres ille placēret nos placrēmus vos placrētis illi placērent | |
| POTENTIAL | |
| Pasado | |
| ego placuissem tu placuisses ille placuisset nos placuissēmus vos placuissētis illi placuissent | |
| IMPERATIVO | |
| Presente | |
| place placete Futuro placeto placeto placetote placento | |
| INFINITIVO | |
| Presente | |
| placēre | |
| INFINITIVO | |
| Pretérito perfecto | |
| placuisse | |
| INFINITIVO | |
| Futuro | |
| placiturum esse, placituram esse, placiturum esse, placituros esse, placituras esse, placitura esse... | ir a |
| GERUNDIO | |
| placendi, placendo, placendum, placendo... | de a para por |
| SUPINO | |
| placitum | |
| PARTICIPLE | significado |
| Presente | que |
| Masculino | |
| Singolare | Plurale |
| Nom.placens Gen.placentis Dat.placenti Acc.placentem Voc.placens Abl.placente, placenti... | placentes placentium placentibus placentes placentes placentibus |
| Feminina | |
| Nom.placens Gen.placentis Dat.placenti Acc.placentem Voc.placens Abl.placente, placenti... | placentes placentium placentibus placentes placentes placentibus |
| Neutro | |
| Nom.placens Gen.placentis Dat.placenti Acc.placens Voc.placens Abl.placente, placenti... | placentia placentium placentibus placentia placentia placentibus |
| PARTICIPLE | significado |
| Futuro | que ha de |
| Masculino | |
| Singolare | Plurale |
| Nom.placiturus Gen.placituri Dat.placituro Acc.placiturum Voc.placiture Abl.placituro | placituri placiturorum placituris placituros placituri placituris |
| Feminina | |
| Nom.placitura Gen.placiturae Dat.placiturae Acc.placituram Voc.placitura Abl.placitura | placiturae placiturarum placituris placituras placiturae placituris |
| Neutro | |
| Nom.placiturum Gen.placituri Dat.placituro Acc.placiturum Voc.placiturum Abl.placituro | placitura placiturorum placituris placitura placitura placituris |
| Conjugación de: placetur, placebatur, placitum est, - , conjugación: 2 - intransitivo - Impersonale (Ita) = piacere, essere gradito, sembrare bene, sembrare giusto, (imp.), intr., (eng) = be pleasing to, satisfy, (esp) = dar placer, agradar, deleitar, parecer bien, decidir, determinar, gustar, lang. Latino |
| INDICATIVO | |
| Presente | |
| placetur | se |
| INDICATIVO | |
| Pretérito imperfecto | |
| placebatur | |
| INDICATIVO | |
| Pretérito perfecto | |
| placitum est | |
| INDICATIVO | |
| Pretérito perfecto | |
| placitum est | |
| INDICATIVO | |
| Pretérito plusquamperfecto | |
| placitum erat | |
| INDICATIVO | |
| Pretérito anterior | |
| placitum est | |
| INDICATIVO | |
| Plusquamperfecto | |
| placitum erat | |
| INDICATIVO | |
| Futuro imperfecto | |
| placebitur | |
| INDICATIVO | |
| Futuro anterior | |
| placitum erit | |
| SUBJUNTIVE | |
| Presente | |
| placeatur | |
| SUBJUNTIVE | |
| Pretérito imperfecto | |
| placeretur | |
| SUBJUNTIVE | |
| Pretérito perfecto | |
| placitum sit | |
| SUBJUNTIVE | |
| Plusquamperfecto | |
| placitum esset | |
| POTENTIAL | |
| Presente | |
| placeretur | se |
| POTENTIAL | |
| Pasado | |
| placitum esset | se |