Buena navegación con NihilScio!
![]() |
||
NS NihilScio Home Educational search engine Auxilium |
||
Conjugación/declinación
(Es. pueris - amati sunt ...) |
||
| ||
|
- Conjugación completa di consolari consolare =
consolari: Verbo deponente IMPERATIVO - Conjugación completa di consolare Forma deponente |
IMPERATIVO | significado |
IMPERATIVO | |
Presente | |
consolāre consolamĭni Futuro |
Conjugación de: consolo, consolas, , - , consolāre conjugación: 1 - transitivo - attiva (Ita) = consolarsi, (eng) = console,   (esp) = consolarse, darse paz, resignarse, lang. Latino |
INDICATIVO | |
Presente | |
ego consolo tu consolas ille consolat nos consolāmus vos consolātis illi consolant | |
INDICATIVO | |
Pretérito imperfecto | |
ego consolābam tu consolābas ille consolābat nos consolabāmus vos consolabatis illi consolābant | |
INDICATIVO | |
Futuro imperfecto | |
ego consolābo tu consolābis ille consolābit nos consolabĭmus vos consolabĭtis illi consolābunt | |
SUBJUNTIVE | |
Presente | |
ego consolem tu consoles ille consolet nos consolemus vos consoletis illi consolent | |
SUBJUNTIVE | |
Pretérito imperfecto | |
ego consolarem tu consolares ille consolaret nos consolaremus vos consolaretis illi consolarent | |
POTENTIAL | |
Presente | |
ego consolarem tu consolares ille consolaret nos consolaremus vos consolaretis illi consolarent | |
IMPERATIVO | |
Presente | |
consola consolate Futuro consolato consolato consolatote consolanto | |
INFINITIVO | |
Presente | |
consolāre | |
INFINITIVO | |
INFINITIVO | |
GERUNDIO | |
consolandi, consolando, consolandum, consolando... | de a para por |
PARTICIPLE | significado |
Presente | que |
Masculino | |
Singolare | Plurale |
Nom.consolans Gen.consolantis Dat.consolanti Acc.consolantem Voc.consolans Abl.consolante, consolanti... | consolantes consolantium consolantibus consolantes consolantes consolantibus |
Feminina | |
Nom.consolans Gen.consolantis Dat.consolanti Acc.consolantem Voc.consolans Abl.consolante, consolanti... | consolantes consolantium consolantibus consolantes consolantes consolantibus |
Neutro | |
Nom.consolans Gen.consolantis Dat.consolanti Acc.consolans Voc.consolans Abl.consolante, consolanti... | consolantia consolantium consolantibus consolantia consolantia consolantibus |
- Conjugación completa di consolari Forma pasiva |
Conjugación de: consolor, consolāris, consolatus sum, consolata sum, consolatum sum..., - , consolari conjugación: 1 - transitivo - deponente (Ita) = consolare, (eng) = comfort, solace, console, solace, alleviate,   (esp) = consolar, lang. Latino |
INDICATIVO | |
Presente | |
ego consolor tu consolāris ille consolātur nos consolāmur vos consolamĭni illi consolantur | |
INDICATIVO | |
Pretérito imperfecto | |
ego consolābar tu consolabāris ille consolabātur nos consolabāmur vos consolabamini illi consolabantur | |
INDICATIVO | |
Pretérito perfecto | |
ego consolatus sum, consolata sum, consolatum sum... tu consolatus es, consolata es, consolatum es... ille consolatus est, consolata est, consolatum est... nos consolati sumus, consolatae sumus, consolata sumus... vos consolati estis, consolatae estis, consolata estis... illi consolati sunt, consolatae sunt, consolata sunt... | |
INDICATIVO | |
Pretérito perfecto | |
ego consolatus sum, consolata sum, consolatum sum... tu consolatus es, consolata es, consolatum es... ille consolatus est, consolata est, consolatum est... nos consolati sumus, consolatae sumus, consolata sumus... vos consolati estis, consolatae estis, consolata estis... illi consolati sunt, consolatae sunt, consolata sunt... | |
INDICATIVO | |
Pretérito plusquamperfecto | |
ego consolatus eram, consolata eram, consolatum eram... tu consolatus eras, consolata eras, consolatum eras... ille consolatus erat, consolata erat, consolatum erat... nos consolati erāmus, consolatae eramus, consolata eramus... vos consolati erātis, consolatae eratis, consolata eratis... illi consolati erant, consolatae erant, consolata erant... | |
INDICATIVO | |
Pretérito anterior | |
ego consolatus sum, consolata sum, consolatum sum... tu consolatus es, consolata es, consolatum es... ille consolatus est, consolata est, consolatum est... nos consolati sumus, consolatae sumus, consolata sumus... vos consolati estis, consolatae estis, consolata estis... illi consolati sunt, consolatae sunt, consolata sunt... | |
INDICATIVO | |
Plusquamperfecto | |
ego consolatus eram, consolata eram, consolatum eram... tu consolatus eras, consolata eras, consolatum eras... ille consolatus erat, consolata erat, consolatum erat... nos consolati erāmus, consolatae eramus, consolata eramus... vos consolati erātis, consolatae eratis, consolata eratis... illi consolati erant, consolatae erant, consolata erant... | |
INDICATIVO | |
Futuro imperfecto | |
ego consolābor tu consolabĕris ille consolabĭtur nos consolabĭmur vos consolabimĭni illi consolabuntur | |
INDICATIVO | |
Futuro anterior | |
ego consolatus ero, consolata ero, consolatum ero... tu consolatus eris, consolata eris, consolatum eris... ille consolatus erit, consolata erit, consolatum erit... nos consolati erimus, consolatae erimus, consolata erimus... vos consolati erĭtis, consolatae eritis, consolata eritis... illi consolati erunt, consolatae erunt, consolata erunt... | |
SUBJUNTIVE | |
Presente | |
ego consoler tu consolēris ille consolētur nos consolēmur vos consolemĭni illi consolentur | |
SUBJUNTIVE | |
Pretérito imperfecto | |
ego consolarer tu consolarēris ille consolarētur nos consolarēmur vos consolaremĭni illi consolarentur | |
SUBJUNTIVE | |
Pretérito perfecto | |
ego consolatus sim, consolata sim, consolatum sim... tu consolatus sis, consolata sis, consolatum sis... ille consolatus sit, consolata sit, consolatum sit... nos consolati simus, consolatae simus, consolata simus... vos consolati sitis, consolatae sitis, consolata sitis... illi consolati sint, consolatae sint, consolata sint... | |
SUBJUNTIVE | |
Plusquamperfecto | |
ego consolatus essem, consolata essem, consolatum essem... tu consolatus esses, consolata esses, consolatum esses... ille consolatus esset, consolata esset, consolatum esset... nos consolatessēmus, consolatae essemus, consolata essemus... vos consolatessētis, consolatae essetis, consolata essetis... illi consolati essent, consolatae essent, consolata essent... | |
POTENTIAL | |
Presente | |
ego consolarer tu consolarēris ille consolarētur nos consolarēmur vos consolaremĭni illi consolarentur | |
POTENTIAL | |
Pasado | |
ego consolatus essem, consolata essem, consolatum essem... tu consolatus esses, consolata esses, consolatum esses... ille consolatus esset, consolata esset, consolatum esset... nos consolatessēmus, consolatae essemus, consolata essemus... vos consolatessētis, consolatae essetis, consolata essetis... illi consolati essent, consolatae essent, consolata essent... | |
IMPERATIVO | |
Presente | |
consolāre consolamĭni Futuro | |
INFINITIVO | |
Presente | |
consolari | |
INFINITIVO | |
Pretérito perfecto | |
consolatum esse, consolatam esse, consolatum esse, consolatos esse, consolatas esse, consolata esse... | |
INFINITIVO | |
Futuro | |
consolaturum esse, consolaturam esse, consolaturum esse, consolaturos esse, consolaturas esse, consolatura esse... | ir a |
GERUNDIO | |
consolandi, consolando, consolandum, consolando... | de a para por |
GERUNDIVO | |
Masculino | el que debe |
Singolare | Plurale |
Nom.consolandus Gen.consolandi Dat.consolando Acc.consolandum Voc.consolande Abl.consolando | consolandi consolandorum consolandis consolandos consolandi consolandis |
Feminina | |
Nom.consolanda Gen.consolandae Dat.consolandae Acc.consolandam Voc.consolanda Abl.consolanda | consolandae consolandarum consolandis consolandas consolandae consolandis |
Neutro | |
Nom.consolandum Gen.consolandi Dat.consolando Acc.consolandum Voc.consolandum Abl.consolando | consolanda consolandorum consolandis consolanda consolanda consolandis |
SUPINO | |
consolatum | |
consolatu | de |
PARTICIPLE | significado |
Presente | que |
Masculino | |
Singolare | Plurale |
Nom.consolans Gen.consolantis Dat.consolanti Acc.consolantem Voc.consolans Abl.consolante | consolantes consolantium consolantibus consolantes consolantes consolantibus |
Feminina | |
Nom.consolans Gen.consolantis Dat.consolanti Acc.consolantem Voc.consolans Abl.consolante | consolantes consolantium consolantibus consolantes consolantes consolantibus |
Neutro | |
Nom.consolans Gen.consolantis Dat.consolanti Acc.consolans Voc.consolans Abl.consolante | consolantia consolantium consolantibus consolantia consolantia consolantibus |
PARTICIPLE | significado |
Pretérito perfecto | que ha |
Masculino | |
Singolare | Plurale |
Nom.consolatus Gen.consolati Dat.consolato Acc.consolatum Voc.consolate Abl.consolato | consolati consolatorum consolatis consolatos consolati consolatis |
Feminina | |
Nom.consolata Gen.consolatae Dat.consolatae Acc.consolatam Voc.consolata Abl.consolata | consolatae consolatarum consolatis consolatas consolatae consolatis |
Neutro | |
Nom.consolatum Gen.consolati Dat.consolato Acc.consolatum Voc.consolatum Abl.consolato | consolata consolatorum consolatis consolata consolata consolatis |
PARTICIPLE | significado |
Futuro | que ha de |
Masculino | |
Singolare | Plurale |
Nom.consolaturus Gen.consolaturi Dat.consolaturo Acc.consolaturum Voc.consolature Abl.consolaturo | consolaturi consolaturorum consolaturis consolaturos consolaturi consolaturis |
Feminina | |
Nom.consolatura Gen.consolaturae Dat.consolaturae Acc.consolaturam Voc.consolatura Abl.consolatura | consolaturae consolaturarum consolaturis consolaturas consolaturae consolaturis |
Neutro | |
Nom.consolaturum Gen.consolaturi Dat.consolaturo Acc.consolaturum Voc.consolaturum Abl.consolaturo | consolatura consolaturorum consolaturis consolatura consolatura consolaturis |