| Buena navegación con NihilScio!
|
|||||||
|
NS NihilScio Home Educational search engine Auxilium |
|||||||
|
Conjugación/declinación
(Es. pueris - amati sunt ...) |
|||||||
| |||||||
| |||||||
|
| Conjugación de: placĕo, placĕs, placui, placitum, placēre conjugación: 2 - intransitivo - attiva (Ita) = piacere, essere gradito, sembrare bene, sembrare giusto, (imp.), intr., (eng) = be pleasing to, satisfy,   (esp) = dar placer, agradar, deleitar, parecer bien, decidir, determinar, gustar, lang. Latino |
| INDICATIVO | |
| Presente | |
| ego placĕo tu placĕs ille placĕt nos placēmus vos placētis illi placent | Yo doy placer Tu das placer El/Ella/Eso da placer Nosotros damos placer Vosotros dais placer Ellos/Ellas/Esos dan placer |
| INDICATIVO | |
| Pretérito imperfecto | |
| ego placēbam tu placēbas ille placēbat nos placebāmus vos placebātis illi placēbant | Yo daba placer Tu dabas placer El/Ella/Eso daba placer Nosotros dabamos placer Vosotros dabais placer Ellos/Ellas/Esos daban placer |
| INDICATIVO | |
| Pretérito perfecto | |
| ego placui tu placuisti ille placuit nos placuĭmus vos placuistis illi placuērunt, placuere... | Yo di placer Tu diste placer El/Ella/Eso di� placer Nosotros dimos placer Vosotros disteis placer Ellos/Ellas/Esos dieron placer |
| INDICATIVO | |
| Pretérito perfecto | |
| ego placui tu placuisti ille placuit nos placuĭmus vos placuistis illi placuērunt, placuere... | Yo he dado placer Tu has dado placer El/Ella/Eso ha dado placer Nosotros hemos dado placer Vosotros hab�is dado placer Ellos/Ellas/Esos han dado placer |
| INDICATIVO | |
| Pretérito plusquamperfecto | |
| ego placuĕram tu placuĕras ille placuĕrat nos placuerāmus vos placuerātis illi placuĕrant | Yo hab�a dado placer Tu hab�as dado placer El/Ella/Eso hab�a dado placer Nosotros hab�amos dado placer Vosotros hab�ais dado placer Ellos/Ellas/Esos hab�an dado placer |
| INDICATIVO | |
| Pretérito anterior | |
| ego placui tu placuisti ille placuit nos placuĭmus vos placuistis illi placuērunt, placuere... | Yo hube dado placer Tu hubiste dado placer El/Ella/Eso hubo dado placer Nosotros hubimos dado placer Vosotros hubisteis dado placer Ellos/Ellas/Esos hubieron dado placer |
| INDICATIVO | |
| Plusquamperfecto | |
| ego placuĕram tu placuĕras ille placuĕrat nos placuerāmus vos placuerātis illi placuĕrant | Yo hab�a dado placer Tu hab�as dado placer El/Ella/Eso hab�a dado placer Nosotros hab�amos dado placer Vosotros hab�ais dado placer Ellos/Ellas/Esos hab�an dado placer |
| INDICATIVO | |
| Futuro imperfecto | |
| ego placēbo tu placēbis ille placēbit nos placebĭmus vos placebĭtis illi placēbunt | Yo dar� placer Tu daras placer El/Ella/Eso dar� placer Nosotros daremos placer Vosotros dareis placer Ellos/Ellas/Esos dar�n placer |
| INDICATIVO | |
| Futuro anterior | |
| ego placuĕro tu placuĕris ille placuĕrit nos placuerĭmus vos placuerĭtis illi placuĕrint | Yo habr� dado placer Tu habr�s dado placer El/Ella/Eso habr� dado placer Nosotros habremos dado placer Vosotros habr�is dado placer Ellos/Ellas/Esos habr�n dado placer |
| SUBJUNTIVE | |
| Presente | |
| ego placĕam tu placĕas ille placĕat nos placeāmus vos placeātis illi placĕant | Yo d� placer Tu des placer El/Ella/Eso d� placer Nosotros demos placer Vosotros deis placer Ellos/Ellas/Esos den placer |
| SUBJUNTIVE | |
| Pretérito imperfecto | |
| ego placērem tu placēres ille placēret nos placrēmus vos placrētis illi placērent | Yo diese placer Tu dieses placer El/Ella/Eso diese placer Nosotros di�semos placer Vosotros dieseis placer Ellos/Ellas/Esos diesen placer |
| SUBJUNTIVE | |
| Pretérito perfecto | |
| ego placuĕrim tu placuĕris ille placuĕrit nos placuerĭmus vos placuerĭtis illi placuĕrint | Yo haya dado placer Tu hayas dado placer El/Ella/Eso haya dado placer Nosotros hayamos dado placer Vosotros hay�is dado placer Ellos/Ellas/Esos hayan dado placer |
| SUBJUNTIVE | |
| Plusquamperfecto | |
| ego placuissem tu placuisses ille placuisset nos placuissēmus vos placuissētis illi placuissent | Yo hubiera dado placer Tu hubieras dado placer El/Ella/Eso hubiera dado placer Nosotros hubi�ramos dado placer Vosotros hubierais dado placer Ellos/Ellas/Esos hubieran dado placer |
| POTENTIAL | |
| Presente | |
| ego placērem tu placēres ille placēret nos placrēmus vos placrētis illi placērent | Yo dar�a placer Tu dar�as placer El/Ella/Eso dar�a placer Nosotros dar�amos placer Vosotros dar�ais placer Ellos/Ellas/Esos dar�an placer |
| POTENTIAL | |
| Pasado | |
| ego placuissem tu placuisses ille placuisset nos placuissēmus vos placuissētis illi placuissent | Yo habr�a dado placer Tu habr�as dado placer El/Ella/Eso habr�a dado placer Nosotros habr�amos dado placer Vosotros habr�ais dado placer Ellos/Ellas/Esos habr�an dado placer |
| IMPERATIVO | |
| Presente | |
| place placete Futuro placeto placeto placetote placento | da placer dad placer ve a dar placer vaya a dar placer id a dar placer vayan a dar placer |
| INFINITIVO | |
| Presente | |
| placēre | dar placer |
| INFINITIVO | |
| Pretérito perfecto | |
| placuisse | haber dado placer |
| INFINITIVO | |
| Futuro | |
| placiturum esse, placituram esse, placiturum esse, placituros esse, placituras esse, placitura esse... | ir a placer |
| GERUNDIO | |
| placendi, placendo, placendum, placendo... | de placer a placer para placer por placer |
| SUPINO | |
| placitum | placer |
| PARTICIPLE | significado |
| Presente | que da placer |
| Masculino | |
| Singolare | Plurale |
| Nom.placens Gen.placentis Dat.placenti Acc.placentem Voc.placens Abl.placente, placenti... | placentes placentium placentibus placentes placentes placentibus |
| Feminina | |
| Nom.placens Gen.placentis Dat.placenti Acc.placentem Voc.placens Abl.placente, placenti... | placentes placentium placentibus placentes placentes placentibus |
| Neutro | |
| Nom.placens Gen.placentis Dat.placenti Acc.placens Voc.placens Abl.placente, placenti... | placentia placentium placentibus placentia placentia placentibus |
| PARTICIPLE | significado |
| Futuro | que ha de |
| Masculino | |
| Singolare | Plurale |
| Nom.placiturus Gen.placituri Dat.placituro Acc.placiturum Voc.placiture Abl.placituro | placituri placiturorum placituris placituros placituri placituris |
| Feminina | |
| Nom.placitura Gen.placiturae Dat.placiturae Acc.placituram Voc.placitura Abl.placitura | placiturae placiturarum placituris placituras placiturae placituris |
| Neutro | |
| Nom.placiturum Gen.placituri Dat.placituro Acc.placiturum Voc.placiturum Abl.placituro | placitura placiturorum placituris placitura placitura placituris |
| Conjugación de: placetur, placebatur, placitum est, - , conjugación: 2 - intransitivo - Impersonale (Ita) = piacere, essere gradito, sembrare bene, sembrare giusto, (imp.), intr., (eng) = be pleasing to, satisfy,   (esp) = dar placer, agradar, deleitar, parecer bien, decidir, determinar, gustar, lang. Latino |
| INDICATIVO | |
| Presente | |
| placetur | se da placer placer |
| INDICATIVO | |
| Pretérito imperfecto | |
| placebatur | se daba placer placer |
| INDICATIVO | |
| Pretérito perfecto | |
| placitum est | se di� placer placer |
| INDICATIVO | |
| Pretérito perfecto | |
| placitum est | se ha dado placer placer |
| INDICATIVO | |
| Pretérito plusquamperfecto | |
| placitum erat | se hab�a dado placer placer |
| INDICATIVO | |
| Pretérito anterior | |
| placitum est | se hubo dado placer placer |
| INDICATIVO | |
| Plusquamperfecto | |
| placitum erat | se hab�a dado placer placer placer |
| INDICATIVO | |
| Futuro imperfecto | |
| placebitur | se dar� placer placer |
| INDICATIVO | |
| Futuro anterior | |
| placitum erit | se habr� dado placer placer |
| SUBJUNTIVE | |
| Presente | |
| placeatur | se d� placer placer |
| SUBJUNTIVE | |
| Pretérito imperfecto | |
| placeretur | se diese placer placer |
| SUBJUNTIVE | |
| Pretérito perfecto | |
| placitum sit | se haya dado placer placer |
| SUBJUNTIVE | |
| Plusquamperfecto | |
| placitum esset | se hubiera dado placer placer |
| POTENTIAL | |
| Presente | |
| placeretur | se dar�a placer placer |
| POTENTIAL | |
| Pasado | |
| placitum esset | se habr�a dado placer placer |