| Buena navegación con NihilScio!
|
|||||||
|
NS NihilScio Home Educational search engine Auxilium |
|||||||
|
Conjugación/declinación
(Es. pueris - amati sunt ...) |
|||||||
| |||||||
| |||||||
|
| Conjugación de: assuefacio, assuefacis, assuefeci, assuefactŭm, assuefacĕre conjugación: 3 - transitivo - attiva (Ita) = assuefare, abituare, (eng) = accostom to,   (esp) = habituar, acostumbrar, lang. Latino |
| INDICATIVO | |
| Presente | |
| ego assuefacio tu assuefacis ille assuefacit nos assuefacīmus vos assuefacītis illi assuefaciunt | Yo habituo Tu habituas El/Ella/Eso habitua Nosotros habituamos Vosotros habituáis Ellos/Ellas/Esos habituan |
| INDICATIVO | |
| Pretérito imperfecto | |
| ego assuefaciēbam tu assuefaciēbas ille assuefaciēbat nos assuefaciebāmus vos assuefaciebātis illi assuefaciēbant | Yo habituaba Tu habituabas El/Ella/Eso habituaba Nosotros habituabamos Vosotros habituabais Ellos/Ellas/Esos habituaban |
| INDICATIVO | |
| Pretérito perfecto | |
| ego assuefeci tu assuefecisti ille assuefecit nos assuefecĭmus vos assuefecistis illi assuefecērunt, assuefecere... | Yo habitué Tu habituaste El/Ella/Eso habituó Nosotros habituamos Vosotros habituasteis Ellos/Ellas/Esos habituaron |
| INDICATIVO | |
| Pretérito perfecto | |
| ego assuefeci tu assuefecisti ille assuefecit nos assuefecĭmus vos assuefecistis illi assuefecērunt, assuefecere... | Yo he habituado Tu has habituado El/Ella/Eso ha habituado Nosotros hemos habituado Vosotros habéis habituado Ellos/Ellas/Esos han habituado |
| INDICATIVO | |
| Pretérito plusquamperfecto | |
| ego assuefecĕram tu assuefecĕras ille assuefecĕrat nos assuefecerāmus vos assuefecerātis illi assuefecĕrant | Yo había habituado Tu habías habituado El/Ella/Eso había habituado Nosotros habíamos habituado Vosotros habíais habituado Ellos/Ellas/Esos habían habituado |
| INDICATIVO | |
| Pretérito anterior | |
| ego assuefeci tu assuefecisti ille assuefecit nos assuefecĭmus vos assuefecistis illi assuefecērunt, assuefecere... | Yo hube habituado Tu hubiste habituado El/Ella/Eso hubo habituado Nosotros hubimos habituado Vosotros hubisteis habituado Ellos/Ellas/Esos hubieron habituado |
| INDICATIVO | |
| Plusquamperfecto | |
| ego assuefecĕram tu assuefecĕras ille assuefecĕrat nos assuefecerāmus vos assuefecerātis illi assuefecĕrant | Yo había habituado Tu habías habituado El/Ella/Eso había habituado Nosotros habíamos habituado Vosotros habíais habituado Ellos/Ellas/Esos habían habituado |
| INDICATIVO | |
| Futuro imperfecto | |
| ego assuefaciam tu assuefacies ille assuefaciet nos assuefaciēmus vos assuefaciētis illi assuefacient | Yo habituaré Tu habituaras El/Ella/Eso habituará Nosotros habituaremos Vosotros habituareis Ellos/Ellas/Esos habituarán |
| INDICATIVO | |
| Futuro anterior | |
| ego assuefecĕro tu assuefecĕris ille assuefecĕrit nos assuefecerĭmus vos assuefecerĭtis illi assuefecĕrint | Yo habré habituado Tu habrás habituado El/Ella/Eso habrá habituado Nosotros habremos habituado Vosotros habréis habituado Ellos/Ellas/Esos habrán habituado |
| SUBJUNTIVE | |
| Presente | |
| ego assuefaciam tu assuefacias ille assuefaciat nos assuefaciāmus vos assuefaciātis illi assuefaciant | Yo habitue Tu habitues El/Ella/Eso habitue Nosotros habituemos Vosotros habituéis Ellos/Ellas/Esos habituen |
| SUBJUNTIVE | |
| Pretérito imperfecto | |
| ego assuefacĕrem tu assuefacĕres ille assuefacĕret nos assuefacerēmus vos assuefacerētis illi assuefacĕrent | Yo habituara Tu habituaras El/Ella/Eso habituara Nosotros habituáramos Vosotros habituarais Ellos/Ellas/Esos habituaran |
| SUBJUNTIVE | |
| Pretérito perfecto | |
| ego assuefecĕrim tu assuefecĕris ille assuefecĕrit nos assuefecerĭmus vos assuefecerĭtis illi assuefec;ĕrint | Yo haya habituado Tu hayas habituado El/Ella/Eso haya habituado Nosotros hayamos habituado Vosotros hayáis habituado Ellos/Ellas/Esos hayan habituado |
| SUBJUNTIVE | |
| Plusquamperfecto | |
| ego assuefecissem tu assuefecisses ille assuefecisset nos assuefecissēmus vos assuefecissētis illi assuefecissent | Yo hubiera habituado Tu hubieras habituado El/Ella/Eso hubiera habituado Nosotros hubiéramos habituado Vosotros hubierais habituado Ellos/Ellas/Esos hubieran habituado |
| POTENTIAL | |
| Presente | |
| ego assuefacĕrem tu assuefacĕres ille assuefacĕret nos assuefacerēmus vos assuefacerētis illi assuefacĕrent | Yo habituaría Tu habituarías El/Ella/Eso habituaría Nosotros habituaríamos Vosotros habituaríais Ellos/Ellas/Esos habituarían |
| POTENTIAL | |
| Pasado | |
| ego assuefecissem tu assuefecisses ille assuefecisset nos assuefecissēmus vos assuefecissētis illi assuefecissent | Yo habría habituado Tu habrías habituado El/Ella/Eso habría habituado Nosotros habríamos habituado Vosotros habríais habituado Ellos/Ellas/Esos habrían habituado |
| IMPERATIVO | |
| Presente | |
| assueface assuefacite Futuro assuefacito assuefacito assuefacitote assuefaciunto | habitua habituad ve a habituar vaya a habituar id a habituar vayan a habituar |
| INFINITIVO | |
| Presente | |
| assuefacĕre | habituar |
| INFINITIVO | |
| Pretérito perfecto | |
| assuefecisse | haber habituado |
| INFINITIVO | |
| Futuro | |
| assuefacturum esse, assuefacturam esse, assuefacturum esse, assuefacturos esse, assuefacturas esse, assuefactura esse... | ir a habituar |
| GERUNDIO | |
| assuefaciendi, assuefaciendo, assuefaciendum, assuefaciendo... | de habituar a habituar para habituar por habituar |
| SUPINO | |
| assuefactŭm | habituar |
| PARTICIPLE | significado |
| Presente | que habitua |
| Masculino | |
| Singolare | Plurale |
| Nom.assuefaciens Gen.assuefacientis Dat.assuefacienti Acc.assuefacientem Voc.assuefaciens Abl.assuefaciente, assuefacienti... | assuefacientes assuefacientium assuefacientibus assuefacientes assuefacientes assuefacientibus |
| Feminina | |
| Nom.assuefaciens Gen.assuefacientis Dat.assuefacienti Acc.assuefacientem Voc.assuefaciens Abl.assuefaciente, assuefacienti... | assuefacientes assuefacientium assuefacientibus assuefacientes assuefacientes assuefacientibus |
| Neutro | |
| Nom.assuefaciens Gen.assuefacientis Dat.assuefacienti Acc.assuefaciens Voc.assuefaciens Abl.assuefaciente, assuefacienti... | assuefacientia assuefacientium assuefacientibus assuefacientia assuefacientia assuefacientibus |
| PARTICIPLE | significado |
| Futuro | que ha de habituar |
| Masculino | |
| Singolare | Plurale |
| Nom.assuefacturus Gen.assuefacturi Dat.assuefacturo Acc.assuefacturum Voc.assuefacture Abl.assuefacturo | assuefacturi assuefacturorum assuefacturis assuefacturos assuefacturi assuefacturis |
| Feminina | |
| Nom.assuefactura Gen.assuefacturae Dat.assuefacturae Acc.assuefacturam Voc.assuefactura Abl.assuefactura | assuefacturae assuefacturarum assuefacturis assuefacturas assuefacturae assuefacturis |
| Neutro | |
| Nom.assuefacturum Gen.assuefacturi Dat.assuefacturo Acc.assuefacturum Voc.assuefacturum Abl.assuefacturo | assuefactura assuefacturorum assuefacturis assuefactura assuefactura assuefacturis |
| - Conjugación completa di assuefaci Forma pasiva |